Б?г?н к?нг? жума. К?н ачык анын ыйык нуру жансыздан топуракты, таштарды, жандуудан ч?пт?рд?, г?лд?рд?, жаныбарларды жылытып, маг?р?м жер ?ст?н? жашоо себилип турат. К?н нуру адамдын жашоосуна чо? кубанычка б?л?п, пенденин турмушу к?н менен коштошуп аяктайт. Эки жолочу эрбе?-сербе? ээн талаада кетип баратат. Алар к?п ?тп?й кап к?т?р?п, бала ээрчиткен бир адамга жолукту. Ат жетелеген эки жолочу буларга бат эле жете келишти. Эркек киши эки жолочуну элейе карады. Алардын кийими суу болгон.
Бала ээрчиткен жигит та? кала жолочуларга салам берди.
Алар учурашты.
– Тоо тараптан келатам, жалданган адаммын.
– Кимге жалданды? эле.
– Сакалы жок к?с?? О?олбай байга, туура бир жылы кой бактым, бир жылга т?рт кой берем деген. Бир эле кой берди, тамак ичти?,– деп калганын бербей койду.
– Ж?? келатасы?бы?
– Ооба атым бобу д?б?н?н т?б?нд?г? сазга тыгылып калды чыгара албай койдум.
– ?лд?б? же ?л? элекпи?
– Билбейм.
– Билбейм, эрте? мененден тартып чыгара албай койдум, кой кайтарып ж?р?п, алым кетип калыптыр.
– Ме бобу атты минип ал.
Эки атчан желдирген тейден д??д? ашып, сазга тыгылып калган атка келсе ара? эле жаны калыптыр.
Т?м?нбай, Абадан эк?? к?чк? салып тыгылган атты чыгарды.
– Ой, туура эмес жерден ?т?пс?? тее-тетига ылдыйкы кургак жеден ?тс?? болмок экен. Эми бул атты минбе, эпеп айдап отуруп ?й??? алпар. Кимдин баласызы?, канча бир тууганы? бар.
– Атым Айкулет, Кулкишинин баласымын. Бир атадан жалгызмын.
– ?з?? кайда турасы??
– Тээ береги кара тоонун ары жагында.
Эгинчилик кылып, таруу арпа, айдайм.
– Канча малы? бар?
– Беш кой, беш эчки, Бир уюм бар, атым аз жерден ?л?п калаардасилерди кудай айдап келбедиби.
– Анча-мынча малы? бар экен канча бала? бар?
– Бобу эркек адгы эгиз эки уулум бар.
– Жакшы ушул уулдары? чо?ойсо колу? узарат.
– Бул атты к?пт?н бери жетелеп келатабыз, ушуну балдары?а таштап кетебиз, -деди Т?м?нбай.
Берки адам эки жолочуну карап та? калды. Чын эле ушундай да болобу? Мага кыдыр адамдар жолуккан экен деп ичинен та? калып жатты.
– ?йг? жетелеп кетсек болбойт беле,– деди Абадан к?л?п.
– Ой, койчу басыгы ?т? начар чобур сыяктуу мал экен мынтип отурсак качан ?йг? жетебиз, унааны ылдам бастыра албай, жолубуз арбыбай жатат.
– Мейли,– деп Абадан макул болду.
– Аты? ким,– деди Т?м?нбай жоон ?н? менен.
– Элебес.
– Элебес сага бобул атты ээри менен таштадык. Жал куйругу начар экен,-деп курч бычагын алып чыгып, куйрук жалын тааныгыс кылып кесип таштады. Ат такыр эле башка жылкы болуп калды.
– Эмне багып турайынбы.
– Ал ала бер, сага бир жолу бердим.
– Жакшы адамдар деги силер кимси?ер?
– Мен Баястандын уулу Т?м?нбай,
Бул Балбактын уулу Абадан.
Башынан баатыр жаралган
Тийшип ж?рг?н кишини,
Тишин жулуп таштаган.
– Чо? атабыз Беккулу деген киши.
– Ырахмат Беккулу атанын балдары. Жолу?ар байсалдуу болсун!
– Сен кайсы урпактансы??
– Тынымсейитмин.
– Тынымсейит менен Алсейит бир тууган эмпспи билеси?би?
– Билем Мырзакул атанын балдары эмеспи.
– Ошентип жети ата теги?ди биле ж?р, биз к?лд?н келатабыз.
– ?йг? барбайсы?арбы, бир кой союуп берейин.
– Бир койду союуп берсе? т?рт?? эле калат анда жарды болуп аласы? го,– деп Т?м?нбай барбалактан тамашалай к?лд?.
– Эми Элебес баатыр кыргызда «Эки тоо к?р?шп?йт, эки адам к?р?ш?т» деген элде с?з бар эмеспи биз кеттик,– деп Т?м?нбай атын катуу камчылады.