Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 28 29 30 31 32 33 34 35 36 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

32 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

І без патрэбы, але па вiне –

Пiсьменнiк, жыццёвая беднасць.

09.2018

*****

Ісьцi куды, мне не кажы!

Я вырашыy свой лёс накiраваць

На пераплёт рознай мяжы,

Дзе буду рознасць набываць.

Я не хачу губляць свой час,

На аднолькавасць людзей i дзён.

Не варта? Чаканне на параз.

Нераз, але кранае гэта нас!

А колькi перамог жа будзе?

Хачу даведацца yсё часцей.

З бакоy стаяць i кажуць суддзi,

Ды льюць у вогнiшча алей.

Я не баюся, трэба сбегчы, бегчы!

Не азiрацца i не вяртацца надалей.

Хопiць ляжаць на цёплай печцы,

Бо страцiy усё, што меy.

Хто скажа: “Звар'яцеy!”

Я летуценнiк, гэта так, але не важна!

Я здолiy вас, да мары я хацеy –

Адчынена цяпер мне мапа!

01.2020

*****

Адпусьцi мяне мая любоy.

Дай подых вольнага паветра!

Каб ня чапала серца боль,

Бо неyзаiмна гэта.

Я да цябе, ты ад мяне.

Я з пачуццямi, гэта бачыш…

І ты цураешся мяне!

Ты для мяне, шмат чаго значыш.

Не згасла полымя яшчэ

І не сцiхаюць спрэчкi y галаве.

Як ставiцца мне да цябе,

Калi ты наблiжаешся, звярнулась да мяне?!

Бо iншы раз, перасякаюцца шляхi –

Мы сустракаемся, як ты не хочаш!

І сэнс размоy, як i раней, тугi.

І неyзаемнасць змрочна, побач.

Не адпускае прыцягненне

І не дае спакою мне!

Патрэбен час, каб да цябе iмкненне,

Зацiхла так, як падабаецца табе.

03.2019

*****

Без рыска няма мне свету,

Не адчуваю, як iдзе жыццё!