Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 32 33 34 35 36 37 38 >>

На страницу:

Перейти

36 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Розныя людзi, сваякi

І побач рознае надвор'е.

І ты чакаеш зноy адказу.

Чаму я не такi як ты?

Чаму не зразумела yсё адразу?!

Мы розныя i вонкава, унутры!

12.2019

*****

Ты застаешся, мабыць так.

Але не цалкам, толькi yспамiны.

На сам рэч, добрыя спыняюць жах

І я кранаю зараз гэтыя хвiлiны.

Калi было нам вельмi добра,

Калi мы yсмiхалiся, падаючы y снег.

Дзе заставалiся yдвух, лагодна,

Спынялi пацалункам розны свет.

Як цудныя мы малявалi планы,

Дзе будучыня будзе прыгажэй.

Як дасягаем мэты, тыя мары,

Што зоркаю ляцяць хутчэй.

Хапае яшчэ yспамiнаy.

Каб мне казаць, як хораша.

Праводзiy час, якi пакiнуy,

Калi свяцiлася мая яшчэ душа.

11.2019

*****

А хто мы ёсць, скажы мне брат?

Мы волаты сваёй Радзiмы?

Цi баязлiва сочым з хат,

Як ходзяць ворагi краiны?

Адказ у сэрцы, шнар на целе –

Мы абаронцы назаyжды!

У хатах не чакалi, не сядзелi –

Сцiскалi мужна кулакi.

Мы ратавалi i ратуем, уратуем.

Свой дом, сваю сям'ю.

Традыцыi мы захаваем.

І мову, волю i зямлю!

І незалежнасць з нашым сцягам,

Каб без палоханых начэй.

Нашчадкi жылi добрым часам,

Не мелi стомленых вачэй.

05.2020

*****

Сваю yсмешку мне дары.

Яшчэ, яшчэ, цябе прашу!

Хай квiтнеюць мае сады,

У душы цябе адну нашу.

Хачу бачыць твае вочы,

Як блiшчаць яны y адказ.