Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 33 34 35 36 37 38 >>

На страницу:

Перейти

37 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Бавiць з табою ночы,

Пiсаць працягнем сказ.

Мне падабаюцца твае абдымкi,

Твае yчынкi моцна вабяць.

Момант робiць фотаздымкi,

Запаyняюць нашу памяць.

Заyсёды быць з табой

І не губляць любоy, каханне!

Заyсёды: ты мая, я твой!

І не iсьцi на скрыжаваннi.

Трымацца за цёплыя рукi

І адчуваць адзiнасць, цяпло,

Чуць аднолькавыя грукi,

Як сэрца нас з табой вяло.

10.2017

*****

Вам спраy няма да маiх вершаy!

Я быццам бы адзiн, сяджу y куце

І толькi гэтай працай сябе цешыy,

Трымаючы аловак у руцэ!

Я словамi малюю сваю музу

І вызываю сэнс душы y сябе.

І я сагрэты ёй, перажыву я сцюжу,

Пакуль няма пытанняy пра мяне.

Я не стамлюся y апiсаннях.

Таго, што выдае мой успамiн.

Не шмат разоy я y ваганнях,

Я разважаy, цi хопiць маiх сiл!?!

Дык вось! Пакуль ёсць момант, я пiшу.

Не ведаючы, цi дойдуць мае вершы:

Да беларускiх жыхароy, але ж лiчу,

Што паступова перайду я межы!

Пакiну гэты кут, але не музу я пакiну!

І y падарожжах фармаваць радкi,

Не перастану, пакуль я не загiну.

І можа гэты шлях будзе такi!

Не буду адчуваць я адзiноту,

У гутарках пра творчасць майго набыцця!

Што не падобны на астатнiх…да паэту,

Дадаць змаглi ж у момант веры i жыцця!

01.2019

*****

Кроплi грукаюць у вокны.

Патрабуюць прытулiць.

Каб я быy душою мокры,

Сумаваy…казаy: “Балiць!”

Памiж намi цемра шклоy.

Змог, каханне адпусцiць.

Успамiны рвуцца зноy –

Дождж усё б'ецца i ляцiць.

<< 1 ... 33 34 35 36 37 38 >>

На страницу:

Перейти

37 из 38