Сонца дорыць мне сваё святло,
Сагравае y гэты холад!
Не замёрз, дапамагло,
Забiрае цяжкi голад.
Ахiнаюць мяне прамянi
І гоняць прэч ад сюды цемру.
Распальваючы, цёплыя агнi,
Каханне рвецца без памеру.
Не вiзуальна, усё yнутры,
Галоyныя яе працэсы!
Квiтнеюць з радасцю сады,
Як напiсанне добрай п'есы.
Мне не згарэць, усё y меру,
Усе y акрузе хмары знiклi.
Без сумневаy сонцу веру,
Вочы к шчасцю звыклi!
10.2017
*****
Не, не! Стой i памаyчы!
Не трэбы задаваць пытаннi!
Не трэба злосцi, не крычы!
Чаму ж такiя меркаваннi?
Ты супакойся, дай сказаць,
У чым уся гэтая дылема.
Не трэба так вось пачынаць –
Неведаючы y чым праблема!
Ты штосьцi чула, хтосьць казаy –
Ты верыш iм, але не мне!
Нi чога я не сатвараy.
Чаму цябе так усё злуе?
У гэты час мяне там не было.
Ёсьць доказы! Прыцiхла?!?
У не давер цябе вяло
І да мяне ты ставiшся нячыста!
Ты малявала y галаве прыгоды.
Ды толькi дрэнныя, яны пад час!
Я yспамiнаю нашы годы,
Раyнiвай ты была не раз!
Я ахiнаю цела цёпла.
Мы пакiдаем мноства слоy.
Так, не заyсёды нам салодка,
Але жыве y нас любоy!
05.2018
*****
Хопiць пытаць пра мае справы,
Чаго дамогся я за гэты час.
Ты не хвалi свае yзнагароды,
Свой прыгажэйшы i цудоyны лад.
Бо перад намi розныя шляхi:
Умовы для жыцця, здароyе.