Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 6 7 8 9 10 11 12 13 14 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

10 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

11.2020

*****

Не абыйсцi мiнулыя гады –

Круцiць iх у памяцi сваёй!

І ведаць, што без розуму часы,

Ты пражываy былыя днi.

Цяпер ты разумееш як,

Ты паступаy i не дакладна.

Сцiскаеш сорамна кулак,

А сэрца б'ецца шпарка.

Нiкога там i ты адзiн застаyся.

З стратамi, з праблемамi, але…

Нiчога ты заyсёды не баяyся,

Але сумуеш без яе!

А што яна хацела, ведаy.

Дарыy ёй толькi абяцаннi.

На справе адмаyляyся i хаваyся –

Вяло yсё гэта y растанне.

І што цяпер, усё зразумела,

У памяцi засталiся агнi.

Той прыгажосцi, што яна хацела.

З вiною адчуванняy толькi ты.

11.2018

*****

Я не баюся смерцi!

Баюся толькi аднаго:

Што спыняцца мае радкi y свеце

І знiкне y душы святло.

Маё паветра – гэта вершы,

Апавяданнi i чытанне слоy!

І з гэтым, лёс мой – лепшы!

Я з творчасцю яднаю кроy.

Знiкае yсё вакол мяне.

Я стаy быць непадобным:

Жабрак, амаль на дне,

У сацыяльным гурце дробны.

У абдымках я паэзii i прозы.

Сябе наконт усяго кладу!

Буду пiсаць, як дасць мне Божа.

Пiсьменнiк – з гэтым я жыву!

10.2019

*****

Ад нязручнасцяy гараць пажары

І ты бяжыш ад iх бядней.

І yсё далей у думках мары –

Становiшся ад дзён змрачней.

Баiшся заставацца тут

І па магчымасцi тушыць агонь.

А хвалi тут не праплывуць,

Ня лягуць кроплi на далонь.