Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 4 5 6 7 8 9 10 11 12 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

8 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

З мiнулага смяешся…потым. Памылiyся!

І да вяртання ёсць яшчэ часы!

Калi знiшчае яе “дзед вусаты”.

Ты беражы, iдзi за мовай толькi y след!

Ён неyзабаве будзе згнаты!

А ты са скарбам – па?знае беларуса свет.

Ты на канапе слухаеш замежных.

Няхай вось так, калi ёсць у цябе сваё!

Ты набываеш новае, а y памяцi не цесна.

А беларуска мова, з гонарам – Тваё!

07.2019

*****

Апошнiя квiткi, апошнi рэйс.

А мы спазнiлiся i самалёт у небе.

Змоyк у адносiнах працэс,

Мы моyчкi, побач селi.

У розны бок мы пазiраем

І разумеем, што далей.

Нiчога больш не атрымаем:

Тых адчуванняy, як раней.

І не якiх ужо палётаy.

Наперад рухацца – не yдваiх.

Мы парушаем мноства клятваy,

Бо сумняваемся y поглядах сваiх.

Глядзiм на новыя расклады,

Каб паасобку, пешшу, нам сысцi.

Адмененыя yсе любоyныя палёты.

Як незнаёмым, нам цяпер iсьцi.

12.2018

*****

Мне да спадобы беларуска мова!

Мне да спадобы беларускi край!

Але яе, на сам рэч мала.

Прыгожу мову хтосьцi скраy.

Давай жа вернем мову, сябра!

Каб жыy яшчэ i iснаваy народ!

І кожны тыдзень запар,

Ёй надаваць душы палёт!

Я бачыy, як яна знiкае.

Я ратаваy яе, яна са мной, я з мог!

Яна з прамовай набывае,

Нацыянальны наш узрост.

Ты не саромейся i не здавайся.

Не будзь жа тым, хто разбурае нас.

Сапраyдным беларусам быць, збiрайся,

Каб не знiкала нацыя праз нас!

10.2019

*****

Ты памятаеш, як я yсмiхаyся?

Як быy шчаслiвым некалькi хвiлiн?