Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 3 4 5 6 7 8 9 10 11 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

7 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Расслабiyся i душу маю вабiць,

Гармонii, што надае зямля.

Рысы прыроды ахiнаюць.

У адзiнае, нiбы я сплю i y сне.

Здольнасць маю не толькi развiваюць,

Але i сэнсу накiдаюць мне.

10.2018

*****

Мы колькi раз аб гэтым размаyлялi?

Я заявiy, я адказаy i што цяпер!?

Ты зноy жадаеш, каб змянялi,

Паспрабавалi вылiчыць памер!?

Вялiчыню нашых адносiн.

Ты хочаш ведаць, што y нас!

А для мяне, адносiн досыць,

Бо з майго боку толькi фальш.

10.2020

*****

Я зазiраю y люстэрка:

Я бачу незнаёмы твар.

Змянiyся моцна, кепска,

Мне не прыемны маскарад.

Я рушыy побач з смуткам.

Схаваyся розум мой.

Жыццё маё аснова чуткам,

Прайграны мною бой.

Крану адлюстраванне, погляд –

Нiкчэмны, чэрствы я!

Змянiyся чалавечы выгляд.

У галаве адна вада.

Застаyся я y адзiноце,

Страцiy грамадскi змест.

Даyно мой дзень бясконцы,

Цягне бяздушны сэнс.

Ляцяць аскепкi ад бiцця

І на падлогу разгарнуцца.

Тым бокам, без святла,

Люстэркi болей не збяруцца.

02.2020

*****

Знiкае мова, з’яyляюцца крыжы.

Мы страчваем гiсторыю, краiну.

І моyчкi yспамiнаем каранi,

Калi жыццё yжо y цiне.

Калi iсьцi па гэтай сцежцы,

Сцяг здымуць ворагi твае!

Будуць стаяць на тваiм месцы –

Не будзе больш свайго y цябе.

Змагалiся раней, а ты спынiyся!?..

І yжываеш iншых галасы.