Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 13 14 15 16 17 18 19 20 21 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

17 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

05.2018

*****

Зноy, прабач, прашу я дапамогi.

Каб падтрымала ты мой лёс жыцця.

Застылi мае ногi трохi, ад дарогi,

Заблыталiся y аскепках шкла бiцця.

Разбiyся побыт мой i побач цiшыня.

Страшэнная яна, як не жывая.

Заняткi, думкi – гэта yсё туга.

Тябе, насамрэч, вельмi не хапае.

Блакiтны вочы шэрай хмарай

І дачыненьняy болей не вiдаць.

І да yсяго, што з захапленнем,

Калiсьцi змог я назiраць.

Хоць на хвiлiну, ты падыдзеш?

Яе мне хопiць. Мне чакаць?

Ты прачытаеш верш, але не прыйдзеш

І не захочаш увогуле шукаць.

10.2020

*****

Я сеy. Задумаyся… А гэта ж праyда:

Няма сапраyдных у мяне сяброy!

Як i цяпер, так будзе заyтра.

Я без падтрымкi iх iшоy…

Тут шмат знаёмых, простых,

Але няма пад назваю “братоy”!

Цяжкiя думкi, не разабраць iх,

Без чалавечых пасрэдны размоy.

Няма патрэбнага, карыснага савету,

Як можна абыйсцi праблему.

Усiм трэба выплацiць манету –

Даyжнiком быць без памеру!

Няма бескарыслiвага, дарэчы, сябра,

Якi прапануе мне дапамогу сам.

Ва yсiх на тварах бачная фарба.

Распазнаю, не давяраю вам!

Але ж я верыy многiм, высновай быy падман,

Абяцанне не хто не стрымаy.

Словы кiдаy у чужы чамадан,

А потым iх, нiбы, зусiм, забываy!

Няма тут сапраyдных, цяпер няма!

Усё y мiнулае даyным даyно сышло.

Гады сяброyства цяпер дарма.

Думкай, расчараванне да мяне прыйшло!

12.2017

*****

Без перапынку прыязджаюць словы.

Цi хопiць месцаy на лiсце!?

Каб размясцiць i скласцi новы.

Верш, што потым скажа пра мяне!