Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 11 12 13 14 15 16 17 18 19 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

15 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Навошта гэта мне казаць,

Я сам выдатна бачу.

І немагчыма ад мяне схаваць,

Што не з'яyляецца тут рэччу.

Вочы не хлусяць, выдаюць,

Усе пачуццi да мяне.

Каханку дзеяннямi закрануць,

Не паслухмяны сам сабе!

Гатовы гэта падтрымаць,

Адлюстраванне, кажа yзаемна.

Хачу я гэта развiваць,

Гэта не можа быць праблемна.

Мы апiсалi, што трымаем!

Усё тое, што yнутры бяжыць!

Мы не па-рознаму кахаем,

Аднолькава мы хочам жыць!

Свае пачуццi yскалыхнулi,

Нiбы адкрылi новы свет!

У адну дарогу мы згарнулi,

Іншым пакiнуyшы канверт.

12.2017

*****

Я п'ю зялёную гарбату.

За вокнамi прыгожы краявiд.

Нiхто не грукае y хату,

Грамадства нiбы спiць.

Прырода толькi расквiтнела –

Зялёны колер рэжа цiш.

Натхненне разам прыляцела,

Пiсаць, пра рознасць маiх рыс.

Пачатак новага жыцця – вясна!

Гонiць наперад, пiша словы.

Мару душою, як дзiця,

Ледзь адчуваю сябе кволым.

Змяняецца, насамрэч, хутка:

Настрой надвор'я мой.

Зiмою мне самотна, брыдка,

А y весну закiпае кроy.

Думкi прачнулiся яскрава,

Да рэчаiснасцi яны блiжэй.

Пiшу, каб здзейснiлася мара,

Заззяла шчасце ад вачэй.

05.2020

*****

Не ведаю, калi спыню я свае словы!

Спыню я пабудову тэкста, верш.

Можа калi змяню свае жыцця yмовы,

Пастаyлю штосьцi лепшае паперш?!

Нiжэйшае, пакрые шэры пыл

І гэта стане для мяне: “былое”.