Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 ... 21 22 23 24 25 26 27 28 29 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

25 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Я зачыню фiранкi вокнаy,

Каб не было зайздросных вачэй.

Адкрыю дзверы, каб ад стукаy,

Пазбавiць прошаных гасцей.

Буду чакаць, шукаць адказы –

Гаючыя размовы y цiшынi.

Рассядуцца свабодна, на канапе,

Сябры, што для мяне як сваякi.

Сумесны yспамiны пра дзяцiнства:

Пра будучы, сучасны час.

Гаворка iдзе: i весела, i чыста,

І цiшыню прагонiць гамарня ад нас.

Пазней, разыйдуцца мае сябры

І вернецца стан у ранейшы побыт.

Канапа астывае, дзверы на ключы.

І y вокнах адчуваецца турбота…

07.2019

*****

Я заблукаy пад моцны ветер,

Якi шаптаy мне некалькi разоy.

“Твар чалавечы носяць чэрцi!

Застанься, покуль без размоy.”

Дзьмуy дужа моцна, гвалта.

З розных бакоy мяне кранаy.

А я з iдэяй i з даверам, шпарка,

Упарта выхаду шукаy.

І на бяду, зляцела мапа,

Увысь паднялася i не вiдаць.

А выбар ёсць: наперад цi канапа.

Пару хвiлiн я разважаy.

Нiбыта воyк цi кволы заяц.

Дарэчы, недарэмна ж ён казаy?!

А мож з падманам вецер раiць?

Цi можа, усё ж ён шкадаваy?

Пытанняy шмат, стаю я нерухома.

Павеяy цiхi голас на спакой.

Асела пыл i нерашучасць, стома.

Я вырашыy iсьцi дамоy!

04.2020

*****

Я цябе пакахаy!

Мой свет змянiyся.

Нiбы па новай я назiраy,

Як свет круцiyся.

Абудзiлiся мае пачуццi

І думкi да цябе!

Ажылi матылькi y жываце.

Запал мяне нясе.

Каханне – ты i я!

І гэты погляд дзiyны.