Ханга кызмат аткарып,
Калып калат Кокондо,
Жылдар жылып а?гыча,
Ала салат айлар да.
Армандуу бир чо? кайгы…
Ай айланып жылганда…
Алтын башта бир кайгы,
Азгыруу аны бастыбы,
Жармашыптыр баатырга.
Жалалуу к?р? албастык.
Жазмыштагы тагдырга.
Ал болбосо баатырдын,
Алганы сулуу бекенби,
Сулуулукка шектен??,
Суктанта ж?р?к эзгенби.
Акыры эмне болсо да,
Арман барбы жазмышта,
Алдуу жандан айрылдык.
Алыста ж?рг?н чагында,
Душмандын ичи тарыды.
Жан-айласы жалында,
Уу беришип жалмады.
?к?н?ч басып жаш жанды,
Хан сарайда иштеген,
Хамиракун деген бир адам,
Токтоо энеге к?з салган,
Тымызын ж?р?п а?дыган.
К?р? албастык ашынган,
Уу берип ошол баатырга
Жаман ишти жасады,
Башына ?й?п арманды.
Аркалаган айды?дуу,
Ала Тоо жок жанында.
Ак калпакчан шо?шойгон,
Адамдар жок кашында.
Азап тооруп баатырды,
Керез с?з?н калтырды,
Кеби жала? кайгыбы,
Жалгыз башта бир арман
Жабыгуу кайдан жаралган.
Ууланып жашында,
Улам батты арманга.
Т?р?кочкор атабыз,
Керез с?з?н калтырды,
Кеби жала? арманбы,
Кайгысы жан чыдагыс,
Жапага толуп к?з жашы,
Жабыгып турду жаш башы.
АТАНЫН АМАНАТЫ
«Кара тоодон к?ч келет,