Эми бизге ким берет.
Таандай калмак каптаса,
Тагдырыбыз эмне дейт,
Таалайлуулар жок болду,
Айланайын эл журтум!
Шумдуктуу ишти ким билди,
Шумкарлар учуп жол кетти.
Кайгуулдагы баатырлардын,
Кара жанын ок жеди.
– Оо, кокуй ай, боорлорум,
Калмактар берди эсепти,
Катуу азапка кабылдык,
Катаалданган тагдыр бар,
Карчыга куштан айрылдык.
Кайран эрлер жол кетти,
Каргалар учкан кыядан.
Боз таркылдак куш да бар,
Боорго салган уясына,
Боздотпой келип кайрылган.
Боз ала болуп биз байкуш,
Боор тарткан эрден айрылдык
Боз атчан ?тк?н кыядан.
Кача албадык тап-такыр,
Катаалданган тагдырдан.
Караандарын к?рс?тп?й,
Кара кайгы ка?гыган.
Кайрандардан айрылдык,
Кара атчан ?тк?н кыядан.
Кагылайын боорлорум!
Жамангул баатыр жаралуу,
Кара башы кайгылуу.
Анын да жаны учабы,
Алыстап бизден сызабы.
Ок жа?ылган адамга,
Паана болуп кудайым,
Мурдатан келген иш эле,
Ургаачы аттайт деч? эле.
Жан д?йн?с? ак болсо,
Жа?ылыштык болбосо,
Кайрылып кайра жакшылык,
Кан менен чыкмак ок атып.
?м?рд? т?ш?к булгабай,
Абийрин ак сактаган.
Ургаачыны изд?? башталган.
Касиетт?? Олуяттын,
Караандуу атын аташты.
К??г?йд? турган келинге,
К?л?к берип узатты.
Жашын т?г?п энелер,
Жаратканга жалынат.