Оценить:
 Рейтинг: 0

Нигина ва Мирмалик

Год написания книги
2023
Теги
<< 1 ... 14 15 16 17 18 19 20 21 22 ... 141 >>
На страницу:
18 из 141
Настройки чтения
Размер шрифта
Высота строк
Поля

?асорати Нигина на густох?, балки ?озир?авобии навбат? пазируфта шуд ва бо ишораи Шайх Бур?ониддин ?ияни чашминтизораш масофаи байни кату дарвозаро як ?адам карда, т??фа?оро ба кабутари мастура дастрас намуд.

– ?азор ра?мат, ако?он! – нимовоз гуфт духтараки пардап?ш. –Ин дафъа биёед, дугона?оямро ?амро? биёред.

Мирмалик к?то?акак «хуб» гуфту бо че?раи ара?шор ?афо баргашт ва чашм аз ниго?и та?о гурезонда, ба Абдулма?ид нигарист:

– Аспсавор меравем ё пиёда?

– Пиёда сер?за ро?, – ?авобро мухтасар кард Шайх Бур?ониддин. –Асп?оро бароред!

Баъде ки де?истон дар ?афо монду к??истон сар шуд, Абдулма?ид ?уфли хом?широ шикаст.

– Ва?те бори аввал шуморо дидам, дудодарон гумон карда будам. Лекин аз лафзи Сабзал? фа?мидам, ки ху?анд? нею бегона аст…

– Чизе гуфтосед? Сабзал? ?аргиз бегона нест! – хитоб кард Мирмалик. – Вай додархонди ман!

– Рост мег?яд Мирмалик. ? ?ам мара ай додари ?он? бе?тарай!

– Хуб кардед, ки бо ?ам бародар шудед.

Бечора касе, ки бе бародар бошад,

Дар р?йи замин чу мур?и бепар бошад.

Мо, ворухи?о, д?сти ?он?, ?амсояю рафи?и наздики худро «додар» мег?ем. Лекин… ?ар дуи шумо, ки ?аблан ?амсоя набудед, ч? хел ?амдигарро ёфтед ва бародар шудед?

Аз о?анги пурсиши Абдулма?ид додархонд?о фа?миданд, ки вай то ?авоби шоф? нашунавад, ором намегирад. Бо ме?р ба че?ри якдигар нигариста, ба посух пардохтанд. Бо навбат сухан ронда ва гуфтори ?амдигарро пурра гардонда, ?ам ро?рову ?ам р?зро к?то? карданд. Шоири кун?ков ?авоби бародаронро бо ра?бати том шунида, достони ибратом?зро барои ба риштаи назм кашидан фасл ба фасл матра? намуд.

…Мирмалик то понзда?солаг? бештари ва?ти худро дар Кулангир мегузаронд, ки яке аз мавзеъ?ои ободу хуррами беруни ша?ри Ху?анд ба ?исоб рафта, ?ойи тобистоннишин ва бо?у ро?и меросии оли Мирабдулло буд. ?ан?з дар а?ди Исмоили Сомон? ба ивази хизмати соди?она як ?итъа замини об? ба домоди д?стдоштаи амир ?амчун и?тоъ инъом гардида, баъди узви сулола ва амалдор шудан фарох?ри ма?ому мартабааш ?удуди мулки ? да? карат афзуд ва барои ба мерос гузоштан ?у?у?и комил пайдо кард. Аз дудмони а?дод? – ма?аллаи Мирзоён, ки дар маркази ша?ри Ху?анд ?ойгир буд, то мулки мерос? пайро?аи миёнбуре ву?уд дошт дарозиаш ду санг зиёдтар. Агар ин масофаро ба ченаки бор?о сан?идаи Мирмалик гардонем, аз ?авл? то бо? расо биступан? ?азору понсад ?адам, яъне ?абда? ча?рим ро? буду вай ?ар р?з бо ра?бати том ба бо? рафта, бозгашт ба ша?р меомад.

Кулангирро Мирмалик бе?тарин де?аи олам ме?исобид. Зеро ма?з дар ин макони таборак вай бори нахуст ба дидори р?йи гарми падараш Мирра?мат мушарраф гардид. Он ва?т хеле к?чак буду нав ба пан?солаг? ?адам гузошта, аммо то ?ол падари хешро надидаву намешинохт. ?ол он ки ?амро? дар як ?авл? мезистанду модараш ?ар замон либоси нав, ?анду мева ё бозичаеро ба дасташ дода, «дадо?онат оварданд» мегуфт. Ва Мирмалик дар?ол мепурсид, ки «дадо?онам кан??» Модар механдиду «он кас Кулангир рафтаг?» мегуфт ва аз р?яш меб?сид.

Албатта, он ва?т Мирмалик намедонист, ки тиб?и таомули сулолав? писаракро то синни чорсолаг? модар тарбият мекунаду ба падараш нишон намеди?анд. Вай ин урфу одатро намедонист, аммо ташнаю гуруснаи дидори падар го?-го? пин?ону ошкоро мегирист. О?ибати гиря?о ханда шуду р?зе модар як тахт либос?ои навро пешаш гузошта, бо лабханд гуфт:

– Дадо?онат т??фа оварданд.

– Худашон оварданд?

– ?а.

– Кан? дадо?онам?!

– Бего? мебин?, бача?он. Турна?атор ба Кулангир меравем, дадобинон мекунем!

Он бего? ?ама шоду хурсанд буданду нишоти падару писар инти?о надошт. Тамоми шаб Мирмалик аз падар канда нашуд. Фа?ат ?ро менигаристу фа?ат ?ро мешунид…

Ин ?ол то ба имр?з идома меёбад. Чашме, ки чор сол ташнаи дидори падар буд, аз тамошои ? асло сер? надорад. Г?ше, ки чор сол мушто?и сухани падар буд, с??бати ?онфизои ?ро шунидану шунидан ва боз шунидан мехо?ад. Ва баъди падар амаки ме?рубонаш Мирфозилро хеле д?ст медорад, ки нига?бон ва меросдори мулки авлод? дар Кулангир асту де??они доно ва де?худои тавоност. Ма?з бо заковати ? Мирмалик як хатои давраи бачагиашро исло? карду маънои аслии «Кулангир»-ро фа?мид… Ва?ти хондан дар дабистон мактабдор решаи «Кулангир»-ро мур?и куланг, яъне турна бароварда, барои исботи фикри худ чистоне мисол оварда буд:

Шутури куланги бедум,

На ?ав хурад, на гандум.

Об хурад зи дарё,

Кор кунад ба мардум.

К?дакон, албатта ба сухани мулло бовар карданд ва ш?хиомез ба Мирмалик «шутури куланги бедум» ла?аб гузошанд. Зеро нисбати дигарон тануманду газг?шт буду як пояш дар Кулангир ?арор дошт. Ла?аби масхаромезро шунидан ?амон Мирфозил мисли ?езуми хушк даргирифт ва бо итоб ба муллои чаласавод хитоб кард:

– Кулангир ба ?е? ва?? турнахона нест! Ин паррандаи офтобпараст ?ини бозгашт аз сармо ба гармо го?е ба де?аи мо мешинаду го?е не. Марду зан?ои мо кулангдил, яъне тарсончаку буздил наянд ва ?ама ?авон?ои кулангир? шоистаи корзор, гурдапур ва шердиланд. Шутури куланги бедум шумоед, ки як чиз будани «куланд» ва «кулан»-ро намедонед. Аз ин пас ба к?дакон дуруст фа?монед, ки «Кулангир» марди куландгир, яъне де??они асил аст.

Бо ?амин ла?аби масхаромез ба мулло часпиду шаш сол му?аддам ба шарофати Мирфозил – каландгари асил Мирмалик ва Сабзал? ба ?амдигар пайвастанд. На тасодуфан, балки бо хости Худованд: галаи аспу г?сфандони оли Мирабдулло тобистону тирамо? дар чарого??ои фарохдомани Хатлонзамин мечариду ?ар замон Мирфозил ?амро?и дастёрон хабаргир? мерафт. Он сол низ барои ч?пон?о нону намаку рав?ану бирин? бардошта, додарзодаашро низ ?амро? гирифт, то одаму олам бештар дида, тезтар пухта ва суфта шавад.

Мирмалики саргарми тамошо дид, ки аз ?ониби му?обил аввал чангу ?уборе, сипас аспсаворе намудор шуд. Зуд ба амакаш хабар дод.

– Шояд ки чопари хингсавор бошад, – мад кашид Мирфозил. –Аммо ту хавотир нашав, вай душман не.

Маълум шуд, ки асптоз писараки тахмин сензда?-чорда?сола буда, бо ашки шаш?атор барои имдодпурс? омадааст.

– Э ту?ой?, ёр? бтен, ки отам мемира!

Мирмалик гапро дуруст нафа?мид. Вале Мирфозили ?а?ондида ла?оми аспи писаракро дошта, ?ар дуро ором карда, бо ла??аи ба ? фа?мо гуфт:

– Соз бифа?мон, ч? хел касалай?

– Хирс ?и?идша! Сару китфуш пури хунай…

Мирфозил, ки аз сирри табобат ога?? дошт, вазъиятро мухтасар ба ?амро?онаш фа?монду халтаи доруворро гирифта, дар?ол ба асп нишаст ва ба к?мак шитофт…

Р?зи дигар маълум шуд, ки Одинаи бал?увон? аз бо?у хиро? ва зулми бе?ад ба дод омада, баъди аз мулку манзил ма?рум шудан гумоштаи ?арохониро мурданивор зада, гурезаи и?бор? шуда, бо чанд сар бузу г?сфанди ло?ар ва зану ду фарзанд дашт ба дашту к?? ба к?? то ин ма?ал расидааст.

– Дар ?ойи мо матале ?аст, ки «камба?алро аз болои шутур саг мегазад», – гуфт Мирфозил баъди ором ёфтани бемор. – Маълум мешавад, ки дар ин диёр одами бечораро хирс мекандааст.

Одина за?рханде карду бе?олона гуфт:

– Дуруст мег?й?, ака. Камба?ал дар ?ама ?о ?азирай.

Лаънат ба касе, ки ай Ватан канда шавад,

Афтад ба ?арибию ба кас банда шавад!

– Худро ба даст гиред, бародар. Шумо аз Ватани худ канда нашудед ва ?айри Худо ба ?е? кас банда нестед.

– Ватани бобойии мо ай ин макон хеле дурай, ака. Мо ?авми кумай?ем, хок?ойи мо сарга?и Кофарни?онай, ака. Ин ?ода ?ариб будем, ?арибтар шудем. Сия?бургут одами хеле бадай! Нобуд мекнадмон…

– Ягон ?ойи дигар, аз хатар дуртар равед.

– ?айри ?абристон дигар ?ойи мерафтаг? намонд, ака… Хубаш, акаи ?ун, мора ?амра?и худ ба Ху?анд барен. Ай буни дандон хидмат мекнам, ака!

Мирфозил дид, ки Мирмалик аллакай бо писараки асптоз ошно шуда, ?ар ду илти?оомез с?яш ниго? доранд, суханро кашол надод:
<< 1 ... 14 15 16 17 18 19 20 21 22 ... 141 >>
На страницу:
18 из 141