Ляцець у неба

Автор

Дмитрий Максимович Акулич

Жанр

Cтихи и поэзия

Год написания книги

2020

<< 1 2 3 4 5 6 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

2 из 38

Настройки чтения

Размер шрифта

Высота строк

Поля

Сышоy, надышоy прыпынак.

Ты адчуваеш час знутры.

Пустая плошча або рынак,

Па-рознаму прайшлi гады.

Дзе цябе толькi не насiла,

У вынiку сябе ты не знайшоy!

Выдаткаваная любоy i сiла,

Час выхаду i змены падышоy.

І шмат знаёмых атрымаy,

З якiмi больш няма тут зносiн.

Сябе шукаy, сябе зламаy:

Апошнюю сустрэy ты восень.

Праз пару крокаy згiне iмя,

Маршрут вядзе y адзiн канец!

І не чуваць звароту, Дзiма!

Ня быy пасланы за табой ганец.

10.2017

*****

А y гэту ноч знiкаюць лiхтары,

Калi знахожуся пад iмi.

І за спiной нябачныя яны.

Зганяюць у цемру мае ценi.

Па вулiцы зiхцяць агнi.

Наперадзе шляхi малююць:

Абрысы чалавека, мабыць мiражы,

Цi праyду, разабрацца цянуць.

Кроку назад нiякага няма,

Бо можна заблудзiцца болем!

І я iду, наyзгон, да вобраза,

Якi здаецца шэрым змрокам.

Да ранiцы, паспець мне б дакрануцца!

Цi хопiць часу да аблiчча?!

Ён заклiкае болей не спыняцца.

Прайсцi, каб потым ганарыцца.

Можа мне мроiцца, мяркую…

А да адказу, трэба yсё прайсцi.

Пастаyлю мэту, гэтым рызыкую –

Цi будуць да свiтання лiхтары!?

05.2019

*****

Я адпусцiy яе – выпраyленнi.

Адчуy сябе па-новаму знутры!

Я не забуду yсе iмгненнi,

Ад пераходу стану мiтусьнi.

Вецер свабоды зноy ахопiць

І я бягу туды, куды хачу.

І абавязкi клопату не гоняць.

Я нiбы з крыламi i я лячу.

Нiякай болi, змрочных думак –

Не аб цябе абшар вакол.

<< 1 2 3 4 5 6 ... 38 >>

На страницу:

Перейти

2 из 38