Кестикти алып эсептеп,
Кеткен жылды санады.
Толкундана тамылжып,
Таалайлуу жылмая,
Таамай айтты буларды:
– Сенин аты? Карачором,
Бир кезекте мен койгом.
Уулум келип калабы,-деп
Узун сабак ойлонгом.
Кашгар шаарда болгонума,
?тк?нг? серп салсам,
Оорду менен тактасам.
Он эки жыл оошуптур,
Ошондон бери санасам.
Он эки кыш болуптур,
Он эки жаз оошуптур,
Ошондогу жаш бала,
Он экиге толуптур.
Аманат айткан балама,
Амандаштым кайта да.
Ушул дагы бактымбы,
Бир эмес ?ч баламды,
Аман-эсен таптымбы.
Бактысы ашкан Тагай бий,
Баарынын ??п бетинен,
Керемет жанган чо? бакыт,
Кетпей турду эсинен.
Т?рт?нч? бала кеп салды,
Баштан ?тк?н азабын
Кыскача жай баяндап,
Айтып берди баардыгын.
Ата-энем ?л?п калган со?,
Аябай азап тарткамым
Бир ?л?мд?н башканы.
Баарысын те? к?рг?м?н,
Сапар тартып к?п жолдон
К?п жолу басып ?тк?м?н.
Бир?? эле чертип койсо,
Тоголоно кулап кетемин.
Такыр эле алым жок,
Таянычсыз з жашап келемин.
Уурутунан жылмайды,
Тагай бий анда кеп салды:
–Чертип эле койгондо,
Тоголоноор жайы? бар.
Ал кетип, азап тартыпсы?,
Айланайын каркыбар.
Мен сенин аты?ды,
«Чертике» деп атайын,
?з??? такыр кор кылбай,