Ата баба жердеген,
Ала Тоого жибер деген.
Албан-албан ой менен
Акыл айткан кеп менен
Бир кездеги аянды,
Мага ушундай баянды,
«Айткыны?»-деп тапшырган.
Абалкыны калтырбай,
А?гемелеп кеп салам.
Аманат с?зд? аткарам.
Ошол иш ошол болду,
Ошондой иш болмогу.
Бир к?н? бала т?ш к?рд?
Уламалуу ал т?шт?,
Удаасы менен ?ч к?рд?.
Улуу тоонун асманында,
Шумкарлардын арасында.
Шукшурулуп ж?р?пт?р,
Ары-бери толгонду,
Ал кубанып ойгонду.
Энесинин жанына,
Карачоро жакын барды.
Эмне к?рд? т?ш?нд?,
Эбиреп айта баштады.
– Ата? деген бий болчу,
Ал тегин киши эмес.
Кыргыз деген эли? бар,
Ал ж?н?к?й эл эмес.
К?п кылымды арыткан,
К?п тарыхты карыткан,
Далай менен кармашкан.
Кан чыгара тартышкан.
Намыс бербей башкага,
Айбаты к?чт?? ааламга,
Аскасы асман тиреген,
Ала Тоо аттуу жери? бар,
Ак калпактуу эли? бар.
Ошол жакта жашаган,
К?п заманды арыткан,
Кылым жашап келаткан
Кыргыз деген эли? бир.
?кс?б?с?н тарыхы?
?чп?й турган деми? бар.
Бала болсо, кеп угуп,
Байыркыдан уланган
Башталманы б?т угуп,
Ушунчалык кубанган.
Аттанмак болду сапарга,
Атаар та?дын алдында,
Арбын иш бар алдыда.