Отургузуп жанына,
Кымыз, эт коюп алдына,
Анан мындай кеп салды,
Кеп салганда деп салды:
– Жабыккан ойду жашырбайм,
Жатындашым Майназар.
Сырдашыман аянбай,
Сырымы айтам кайталай.
Козголгон ойду жашырып,
Коркунучка кала албайм.
К?г?рг?н калмак бу Каабын
К?рс?тк?н турат кордукту.
Жан башы кара казандай,
Жасаган турат зордукту.
Жатындашым Майназар,
Ажырасам балдардан,
Алдырып ийип таалайды,
Азапка батып чырмалам.
?йр?л?п келип чо?ойткон,
?ч б?лт?р?г?м бар эле,
Жараткан мага берди эле,
Жаалы к?чт?? бу калмак,
?ч??н? те? жалмайбы.
Капага мени салбайбы,
Качып кетип бу калмак,
Кайра келип бир к?н?,
Какшасам да болбостур,
?з?г?н?н ?рт жанып,
?лт?р?п салаар ?з?мд?.
Чунак калмак каарданып,
Чукуп коёр к?з?мд?.
Кара баштан айрылсам,
Калдайган чо? калмактан,
Кантип алам ?ч?мд?.
Ооз тийип кымыздан,
Ойлоно бир аз тынымдан.
Майназар баба кеп айтты,
Кеп айтканда деп айтты:
– Колоктогон бу калмак,
К?рс?тк?н турат азапты,
Тажаалданган калмактын,
Тазалап к?з?н салсакпы.
Кан ичеер калмактын,
Ка?дап башка чапсакпы.
Тымызын такыр билдирбей,
Тындым кылып салсакпы.
Калмак бизди к?р? албайт,
Карарган дити агарбайт.
Ашы?ды ичип ж?рс? да,
Акыры кетет кайрылбайт.