Бек атанын ?ч?нч? уулу,
?рг? кеткен жолунда,
?м?р с?рс?н азапсыз.
Жашоонун к?р?п бактысын,
Жана да болсун кайгысыз.
Шоорат чачып жашоодо,
Шойкому чыгып ошондо,
Шо?шоюп аман ж?рс?н,-деп,
«Шо?ко»,-деп аны атады.
Жаш бала аман т?р?лд?,
Жаны бардай ара? гана,
« Шо?ком»-деп аны эркелетет,
«Шо?шо?доп аман ж?рс?н»,-деп
Энеке ага эмчек берет.
Эрбейген бала ара? эмет.
Ара? жан бала чыйрак болот.
Ысылы- суукта байым болот.
Тоготпой шамал бороонду,
Торпуда ж?р?п торолот.
Шо?ко уулдан тарагандар,
Ала Байтал ат чапкандар,
Шоорат чачып тарапка,
Шо?шо?доп жолго чыккандар.
Ар намысы болуп атанын,
Арылатып улап сапарды.
Чыгарып ата атагын.
«?ч уулду болдум»-деп,
Беккулу ата кубанды.
Андагы ?тк?н чо? тойго,
Ай туяктуу бээ чалды,
«Жегени арбын болсун»-деп,
Жер жемишти жайнатты.
Алыс жактан ар т?рк?н,
Тамак-ашты алдыртты.
«Калктын баары тойсун»– деп.
Коломтону кастыртты,
Далай казан эт астыртты.
Чо? Жергестин башындагы,
Чоочун элди чакырды.
Алыс менен жакынга,
Анда кабар айттырды.
Даам татып, кымыз ичип,
Келбеген адам калбады.
А?гемечим санжыра?да,
Айта кетсе? буларды.
К?п ?тп?й катуу ооруду,
Эне кургур к?з жумду.
Эмчек эмбей Шо?косу,
Эгемде ал буйрукпу.
« Асылыман айрылып,