Санжырачы Т?м?нбай,
Сабалатып с?з курай.
Эчаакы ?тк?н тарыхты,
Элимден калган алысты.
Эби менен кеп айтат,
Кеп айтканда деп айтат.
«Элес учкан»-деп айтат.
Жалган айтпай чын айтат.
Жоболо?дуу иштерди,
Жомоктой кылып так айтат.
Жолдо болгон окуядан,
Жоромолдоп с?з таштайт.
Жолдон чыккан жолочуга,
Жолугаарга кез келет.
«Жомогу?у башта»-дейт,
Беккулу ата арбагы,
Баарыбызга жар болсун.
Кымбат жомок айтканга,
Кыдыр даарып бак консун!
***
Биз айтуучу бу баян
Жергес жерде болуптур.
Андан бери токтобой,
Ала-сала тогошуп,
Дайны чыкпай жоголуп,
Дала заман оошуптур.
Андагы ?тк?н окуялар,
Биз айткандай болуптур.
Торгой деген атанын,
Да?ктуу уулу Беккулу.
«Жанына кут консун,-деп,
Бектин ?з? болсун»-деп,
Беккулу деп атаган.
Айды?дуу ?тк?н атанын,
Атагын урпак жаттаган.
Аяр болуп т?з ж?рд?,
Арпа, сулуу айдаган,
Жергесине тал сайган.
Жерди барктап баалаган.
Беккулу деген атанын,
?ч аялы болуптур.
Улуусу эле Ак келин
Ортончусу Жаш келин.
Кич??с? Наз келин.
Жараткандын ишиби,
Анык, чыны ким билди.
Беккулу ата ?ч жардан
Такыр туяк таппады.
?ч??н?н эмне тукум жок,
Согончогу канабай,