Маё каханне звышспадзевам
Жыве няведама на што.
Яго цяпло з сузор'я Дзевы
Адчуць не зможа больш нiхто.
«Ты нават у сны не прыходзiш…»
Ты нават у сны не прыходзiш
З далёкай юнацкай пары —
Цi з ноччу гешэфты не водзiш?
Цi мы yжо з табой не сябры?
Навошта так пэyна казала:
«Мы будзем з табой сябраваць,
Няyжо табе гэтага мала —
Сяброyствам душу саграваць?»
Я толькi пацiснуy плячыма:
Спытаy: «Будзем iншых кахаць?»
А ты адказала: «Магчыма…
Ад iншых дзяцей калыхаць…»
Займаyся над вёскай свiтанак,
Працягвала бег свой жыццё,
З той майскай сустрэчай растайнай
Сышло i маё пачуццё.
Пазней стала яваю тайна —
Жыцця твайго сумны працяг,
Занадта самотны, адчайны:
Вы ознакомились с фрагментом книги.
Приобретайте полный текст книги у нашего партнера: