Слоў моб

Усе людзi спярша добрыя i yсе дзецi спярша неyмiручыя.

І вочы спярша – ненаглядныя.

Спярша yсё – нiшто.

Ішоy па лесе грыбнiк навобмацак, варушачы бровамi над крывавымi чорнымi дзiрамi.

Ішоy, мусiць, вiдаць, магчыма дадому.

У цёплым iмху на yзлеску плакала блакiтнае пяшчотнае вока.

zimna wojna

(З альбому “Dead Europe FM”, 2009)

graniczymy

tylko raz —

rozporkami

graniczymy

tylko raz —

ranami warg

ranami warg

korkociagami

kregoslupоw

graniczymy

beznamietnie

relaks

orgazm

barter

zmeczenie

i znоw —

dwa ponure

mocarstwa

lezace obok

siebie

wydalaja

dyplomatоw

wysylaja

szpiegоw

graniczymy tylko raz

*

idzie snieg

idzie zimna

wojna

*

jest luty

Як было да Вялiкага Прамянiстага

Аднойчы y Ампетыянii не yзышло сонца.

Усе былi вельмi занятыя сваiм жыццём i гэтага зусiм не заyважылi.

Працавалi станкi, адразаючы трошачкi больш працоyных пальцаy, чым зазвычай, гадзiншчыкi мружылiся крыху мацней, у дзяцей хованкi перасталi карыстацца папулярнасцю. Ампетыянскiя вытворцы слюдзяных пляжных акуляраy збанкрутавалi.

І цеплаходы плылi, гiнучы часцей. І неyпрыкмет шрыфт Брайля зрабiyся нацыянальным алфавiтам.

Глядзець тэлевiзар i не глядзець тэлевiзару зрабiлася абое-рабое.

Але нiхто не заyважыy, што сонца не yзыходзiла.

І было так датуль, пакуль не нарадзiyся Вялiкi Прамянiсты.

Але адгэтуль у Ампетыянii мудрыя людзi кажуць: “Пераначуем – менш пачуем”.

+ + +

хлопчык, укушаны ветрам