Эптеп жашай бердиби.
Буюугуп жатып алдыбы,
Балким кыздын атасы,
Салбырынга чыктыбы,
Болбосо катуу чочунуп,
Мергендерден корктубу,
Баарын эле к?р?п туруп,
Такыр чыкпай койдубу.
Болуп ?тк?н бул баян,
Небак ?т?п кеткендир.
Анын жайы ы?-жы?сыз,
Аскаларга житкенби.
Эчаакы ?тк?н баянды,
Ырында акын эстеди.
Чынында эмне болсо да,
Бир Кылжырдын баласыбыз.
Тунжураган атанын,
Туусун жайып келатабыз.
Ыйык бугу энебиз,
Ырыстуу кыргыз элденбиз.
Аз болсо да силерге
Айтып бердим бир баянды.
А?геме козгоп салдым
Абалкы ?тк?н окуяны.
Дастанчынын с?з? б?тт?,
Акырындап т?н т?шт?.
Тынчтанып калышты,
Жан-жаныбар баардыгы.
Санжырага кунт койгон
Балдар дагы чарчады,
С?зд?н б?т?п аягы
Жыбырап к?кк? толушту,
Жылдыздар жанып баягы.
Жомокчунун баяны,
Жолдо келген аяны
Дал ушинтип аяктады,
Эээ…ээ…эй…
АЛСЕЙИТ АТА ЖАНА БУГУ ЭНЕ «М?й?зд?? эненин арбагы колдосун» Бугу уруусунун ыйык с?з?
Алыскы Те?ир Тоонун аймагында,
Ак карлуу тиги Нарын жактарда.
Ошол жакта Ала Мышык тоосу болгон,
Баш жагына жылтылдап м??г? конгон.
Аркар, кулжа ал жакты мекендеген,
Тоонун ч?б? назик желге эркелеген.
Ал жакта кайберендин тилин билген,
Бир кишинин ?тк?нд?г?н мен билем.
Бир кызы, бир баласы болгон экен,
Алар дагы ушул жерден кетпеген.
Тагдыр бекен ал пенденин дал ?з?,
Суук тийип каза болгон бир к?н?.