К??г?м кирди, та? атты.
Дайнын такыр билгизбей,
Далай убак кыр ашты.
Ошондогу жашыл нурдан,
Жумурай журтка таанымал,
Балким бир адам чыгаар,
Баардык элге таанылган.
Оо, ыйык жаратканым!
Баарысын те? жараткансы?.
Акыл берип адамдарды,
Ай ааламга тараткансы?.
Аланг? деген береги аял,
Кереметт?? жашыл нурдан,
Т?н?нд? келген адамдан,
?ч баланы тууп алган.
Ошол келген жашыл нур,
Тукуму экен кыргыздын.
Закым нур болуп кубулган,
Андан тукум уланган.
Байыркы ?тк?н баянды,
К?р?п келген киши жок.
Эбакы ?тк?н аяндар,
Эчтеме менен иши жок.
Биз эчтеке билбейбиз,
Чынбы калппы бул жомок.
Э? улуу баласы,
Бугун Катаган болуптур.
Ортончусу Булан Жалчы
Кич?? баласы Буданчар,
?ч??н?н чыккан тукумдар,
Арбун Будун деп аталган.
Байыркы атты чакырган,
Ушундай уулдар таралган.
Кыргыз тилге которсок,
Маанисин тактап ойлонсок,
«Закым нур» деп аталат,
Дал ушундай атты алат.
Аланг?н?н ортончу баласы,
Буданчар деп аталар.
Санжырада айтылаар,
Андан эки бала бар.
Токо, Томо уландар,
Андан тукум уланаар,
Токо деген хан болот.
Токо улгайып ?лг?н со?,
А д?йн?н? к?рг?н со?,
Уулу Дутма хан болот.
Бактысы учуп оболойт.
?ст?р?п сегиз баланы,
?ст?нд? бойлоп отурган,