Добавить В библиотеку
Москва – Афон. Mosca – Athos. Moscow – Athos. Μόσχα – Άθως
Настройки чтения
Размер шрифта
Высота строк
Поля
Μέρα με τη μέρα, λιβάνισμα σε κύκλο,ούτε κρασί, ούτε ένοχη γεύση, —Συναντηθήκαμε στις έξιστο Αστερισμό του Πολέμου.Καμία κρίση, οι Ουρανοί γνωρίζουν καλύτερα:μαραθώνιος ή καλοκαιρινά σπριντ της Κυριακής,τα πουλιά που αγαπιούνται είναι πιο ερωτευμένaστον Θεό από τα άψυχα αντίγραφά του.Δεν μπορούμε να βγούμε από το δέρμα μας,αλλά ήρθε η ώρα να απογειωθούμε,γιατί εσύ κι εγώ με το τελευταίο φτερόμοιάζουμε αετό, δικέφαλο αετό.24 Φεβρουαρίου 2024
Лайки – не письма, но нечем топить дом мой – Любовь…Время оргазмов трагичных высот клянчит: «Дай сна!»Стрелы боятся незримых зеркал — ранят стрелка…Кровью пропитан зефир облаков — зреет вино…Ты же – второе моё «Я», а я — первым – его…Счастье – проснуться с надеждой, что все живы во мне…27 марта 2024
Тучи над тропами в сети рыбацкие плыли поврозь…между Потопами звёзды Арбатские в Небо забрось!Смирной и ладаном встречу меж битвами — первым из ста! —в сердце разгаданном вышьешь молитвами душу Христа?05 апреля 2024
Приветик, ну как ты без крыльевв пять с чем-то – за сорок до векапрогулок в наземном пространстве,где чайки колдуют над моремв деревне у Сада под Солнцем,согретым Небесной любовьювчера и сегодня, и раньше —задолго до взрыва Вселенной?в то время, как я здесь скитаюсьлишённой объятий и смысловбез лайков-сердечек у фоток,по кромке лазури, уставшейот шпилек и шпилей столицы,погибшей в трезвоне монетномвчера ли? сегодня? – нет, раньше —задолго до взрыва Вселенной…Я знаю: ты знаешь, любимый…
Милый, листайМолча!Прочим – из стай —Волчья!В счастье вплывём —Здравствуй!В сердце моём —Царствуй!Жизнью шуршать —Звёздно!Смертью дышать —Поздно!
Слышу прибой,ночь в море,в каждом узоре —Остров,где мы с тобой…выводит Неба рукамысли, покаВремя-песокв божьих ладоняхнаискосокБытияостановлено —ждёт насна Остров,где ты и я…погассолнечныйиконостас,жаль,не спится невесте —крылья железных птицзамерли вновь у границ —кану волной…Спасом явись же за мной! —у Храма Мечты —ждёт лодка на Остров,где я и тывместе!
«Обнимаю крепко…»Ещё крепче, сильнее… обними же, смелей,И последний – первым станет сегодня, —Я чувствую тебя ближе собственной кожи,Я знаю тебя дольше одной жизни,Алхимия – божественная наука, воистину,Но Данте никогда не встречал нас в Аду —Так смелее! Виваче! Аллегро! Крещендо!
Больше нечего делать здесь – только любить, —облака затянули Олимп под ногами.Отправляйся навстречу ко мне по волнам, —я спущусь звонкой радостью сердца ребёнка.Поменяем усталость на нежность крыла,и дышать станет проще, и воздух – свежее.Наши души на Небе сдружились давно —не хватает друг друга в наземном пространстве.
Давай потеряемся вместепод сенью бессмертных оливок,в лозе виноградной Эллады,на кромке финальных закатовв той бухте, где Август и скалывовеки ни слова не скажуто наших прогулках в загадкахСозвездий над Старым Афономза гранью материй планеты…Жизнь – книга, длиною в мгновенье,а мы в ней пока что читалистраницы чужого романа, —давай потеряемся вместе…
И крылатым – без мыслей никак…Мы – не глухи, и немы – не мы!Бог не скажет нам правды в лицо,но с надеждой на наши слова,Он направит в то место и час,где ждёт встреча с желанной судьбой, —не Случайность! – Небесный язык.И крылатым – попытка – в зачёт…Мы – не куклы, не мы – мертвецы!Бог без рук не напишет письма,но с надеждой на чуткость души,Он даёт нам возможность понятьпланы Неба на нашу судьбу, —притяженье – Небесный магнит.И крылатым грешно не любить…Мы – не овцы, и волки – не мы!Бог бесплотен – за нас не прожить,но с надеждой на разум людей,не отнимет ни права принять,ни отвергнуть ветра перемен, —перекрёсток – оферта Небес.
Знай, что Бог любит нас…И если, возможно, однаждыты проснёшься с мыслью обо мне в своём сердце,что сегодня,на расстоянии искреннего взгляда,ещё почти ничего не значит…Тогда…Знай, что я тоже люблю тебя…И если, возможно, однаждыты проснёшься, скучая по мне в своём сердце,что сегодня,на расстоянии поцелуя влюблённых,ещё почти ничего не значит…Тогда…Знай, что ты тоже любишь меня…И если, возможно, однаждыты проснёшься со мной не только в своём сердце,Бог, который непрестанно следит за нами,будет счастлив видеть нас вместев тот день и всегда…Тогда…27 мая 2024
Скомкан мой голос обидой немойв Мамин платочек, – смешное пари:кто-то с терьером вернётся домой,мне же – с Луною – до самой зари…Плачет Хранитель в безликом часу:узник Плутона развеян золой.Феей забытой в озябшем лесуглажу тропинку волшебной метлой.В Старом Афоне над Царской Горойбуду звездою безмолвно светитьтем, кто уходит тернистой тропойк тем, кто умеет бессмертно любить.09 ноября 2015
* Οι ώρες στην εκκλησία είναι τα κείμενα που διαβάζονται από τον ιερέα, δεν έχουν διάρκεια 60 λεπτών καθεμία. Η έκτη ώρα αφιερώνεται στη Σταύρωση του Χριστού και τα πάθη Του στο σταυρό. Από τις 6 έως τις 9 τοπική ώρα, ο τόπος της Σταύρωσης καλύφθηκε από σκοτάδι.
Причастное вино
Il vino da Comunione
I tuoi «mi piace» non sono lettere,ma non c’è nientecon cui riscaldarela mia casa – Amore.Il tempo degli orgasmidelle altezze tragichesta implorando:«Dammi un po’ di sonno!»Le frecce hanno pauradegli specchi invisibili,perchè faranno maleal tiratore.Il zefiro di nubiè inzuppato di sangue, —così si maturail vino da Comunione.Comunque, tu sei…il mio secondo ’io’,però l’ho fatto subitoil primo.La felicità è svegliarmicon la speranza che tuttisono ancora vivinel mio cuore.27 Marzo 2024Communion Wine
Your likes are not letters,but what’s else to heat withmy house the Love?The time of the orgasmsof tragic deep heightscries, «Give me some sleep!»The arrows are scared —invisible mirrors! —the shooter is hurt.The zephyr of cloudsis soaked so bloody —the wine gets matured.My Self is yours, darling,the second one, thoughI made yours my first…Awaking with hopethat everyone still isalive in my heart, —That’s what happiness is.March 27, 2024Κρασί Θείας κοινωνίας
Τα likes σας δεν είναι γράμματα,αλλά τι άλλο μπορώ να ζεστάνετετο σπίτι μου, που είναι Αγάπη;Ο χρόνος των οργασμώντων τραγικών βαθιών υψών φωνάζει,Δώσε μου λίγο ύπνο!Τα βέλη φοβούνταιτους αόρατους καθρέφτες —επειδή τραυματίζουν τον σκοπευτή!Ο ζέφυρος των σύννεφωνείναι εμποτισμένος τόσο αιματηρός —το κρασί ωριμάζει.Είσαι ο άλλος μου εαυτός,αγάπη μου, αλλά τον έκανατον πρώτο μου…Ευτυχία είναι να ξυπνάςμε την ελπίδα ότι όλοι είναι ζωντανοίστην καρδιά σου.27 Μαρτίου 2024Вышивка
Un Ricamo
Le nuvole sopra i sentieri comunigalleggiavano separatamenteverso le reti da pesca.Tra i Diluvi, lancia nel cielole stelle di vero talentodel vecchio passaggio.Ti incontrerò nella pausa delle battagliecon la mirra e l’incenso,il primo di cento! —Ricamerai con le tue preghiere sincerenel mio cuore svelatol’anima di Cristo?05 Aprile 2024Embroidery
The clouds over the common pathswere floating separatelytowards the fishing nets…Between the Floods, launch into the skythe most talented starsof the old main street.I will meet you at the Battle breakwith myrrh and incense —the first of a hundred! —would you embroider with prayersthe soul of Christin my revealed heart?April 05, 2024Η κεντητική
Κάθε σύννεφο επιπλέειαπό μόνο του πάνωαπό τα μονοπάτια σε δίχτυα αλιείας…Μεταξύ των Πλημμυρών,ρίξτε τα αστέριατου παλιού Δρόμου στον Ουρανό!Θα σου φέρω λιβάνι και μύρο,θα σε συναντήσω ανάμεσα σε μάχες,τον πρώτο από εκατό! —Θα κεντήσετε την ψυχή του Χριστούμε προσευχές στην καρδιάπου έχετε διαβάσει;5 Απριλίου 20242. НЕОТПРАВЛЕННОЕ ПИСЬМО
Lettera non inviata. Unsent letter. Μη απεσταλμένη επιστολή
Привет
Ciao
Come stai lì senza le mie alialle sei meno un quartodel tuo soggiorno a Terra,incantata da tanti gabbianinel villaggio in riva al Sole,affogato nell’Amore Divinoancora prima del Natale dell’Universo?mentre sto qui senza i tuoi abbracciin assenza del senso della vitaper la mancanza dei cuori ’mi piace’al confine del Cielo celeste,perforato dalle torri della capitale,affogata nei soldi insanguinatiancora prima del Natale dell’Universo…È questo l’Inferno, tesoro…Hello
How do you do therestill without my wingsat a quarter to sixof your stay on the Earth,so enchanted by gullsin the village of Sun,bathed by Heavens in Loveeven then and beforeMerry Christmas of worlds?While I’m going on herestill without your hugs,in the lost sense of lifefor the absence of likeson the edge of the Sky,pierced by towers of towns,dead for money of bloodeven then and beforeMerry Christmas of worlds…This is Hell as it is…Γεια από την Κόλαση
Γεια σου, πώς είσαι χωρίς τα φτερά μουόταν δείχνει 5:40 το ρολόιτης παραμονής σου στη Γη,όπου οι γλάροι μαγεύουν πάνω από τη θάλασσαστο χωριό κοντά στον Κήπο κάτω από τον Ήλιο,ζεσταμένο από την Ουράνια αγάπηχθες και σήμερα, και πριν —πολύ πριν από την έκρηξη του Σύμπαντος;Ενώ εγώ περιπλανιέμαι εδώ,στερημένη από αγκαλιές και νοήματα χωρίςlikes και καρδιές σας στις φωτογραφίες,κατά την άκρη του γαλάζιου, τρυπημένααπό τακούνια και πύργους της πρωτεύουσας,οποία πέθανε στο κουδούνισμα των νομισμάτωνχθες; σήμερα; – Oχι, νωρίτερα —πολύ πριν εκραγεί το Σύμπαν.Αυτή είναι η Κόλαση, αγαπημένε μου.Царствуй!
Regna nel mio cuore
Sfogliami in silenzio, tesoro mio,lasciamo ad altri il branco di lupi,tuffiamoci nella felicità insieme,stammi bene e regna nel mio cuore,frusciamo la Dolce Vita da stelle —è troppo tardi per respirare la Morte!Reign in my heart
Scroll me through in silence, darling,leave the flock of wolves to others,let’s enjoy the Happiness in breath!Take my heart and reign in care,rustling stellar Life together, —it’s too late for us to breathe the Death!Βασιλεύε
Αγαπημένε μου, γυρίστε με σαν ένα βιβλίο σιωπηλά!Ας αφήσουμε την αγέλη λύκων για άλλους,ας βουτήξουμε μαζί στην ευτυχία – χαίρε!Βασίλευε στην καρδιά μου!Ας θροΐζουμε τη ζωή του dolce vita —είναι αργά για να αναπνεύσουμε τον Θάνατο!Остров
L’Isola
Sento le onde, la notte nel mare,in ogni disegno —l’Isoladove siamoio e te…La mano del Cielosta dipingendo pensieri,mentre il Tempo —la sabbia nei palmi di Dio,attraverso l’Essere —si è fermato, aspettandocisull’Isola,dove siamoio e te…L’iconostasi solare si è spenta.La sposa non riesce a dormire, —le ali degli uccelli di ferrosono congelate ai confini di nuovo.Sarò portata via da un’onda…Vieni da me come il Salvatore! —al Tempio dei Sognici aspetta la barcaper l’Isola,dove siamoio e teinsieme.The Island
I hear the surf of the night in the sea,in every pattern I seethe Island,where you and meare…Heaven is drawing thoughts, whileTime the sandin God’s hand,aslant Genesis,is stopped, waiting for uson the Islandwhere you and meare…The Solar iconostasis went out.It’s a pity, the bride can’t sleep, —the wings of the iron birdsare frozen at the borders again.I’ll be swept away by a wave…Come for me as the Savior! —there’s a boat waitingat the Temple of Dreams,to the Islandwhere you and meare…together.Η Νήσι
Ακούω τον παφλασμό,νύχτα στη θάλασσα,σε κάθε μοτίβο —Νησί,όπου είμαστε εμείς…Το χέρι του Ουρανού σχεδιάζεισκέψεις, ενώο Χρόνος-άμμοςστις παλάμες του Θεούέχει σταματήσειδιαγώνια στηνΎπαρξη —μας περιμένειστο Νησί,όπου είσαι εσύ κι εγώ…Ο ηλιακός εικονοστάτηςέσβησε.Κρίμαπου η νύφη δεν μπορεί να κοιμηθεί —τα φτερά των σιδερένιων πουλιώνπάγωσαν ξανά στα σύνορα —θα με παρασύρει το κύμα…Έλα σε μένα σαν τον Σωτήρα! —Στον Ναό του Ονείρου —μας περιμένει μια βάρκα για το Νησί,όπου είμαστε μαζί!Музыка наших объятий
La musica degli abbracci
«Un abbraccio forte»Magari… più forte… abbracciami, forza!
E l’ultimo diventa il primo già oggi.
Ti sento più vicino della propria pelle,
Ti conosco da più di una vita, ti giuro,
L’alchimia è una scienza divina,
Ma Dante non ci ha mai incontrato all’Inferno,
E quindi… Più forte! Vivace! Crescendo!
Music of our hugs
«I hug you tightly…»It would be nice tighter… so hug me, be bold,and the last one will be the first right today!I feel you closer than my own skin…I’ve known you longer than our lifetime…Alchemy is a divine science, indeed,but Dante never met us in Hell,so be brave! Vivace! Allegro! Crescendo!Η μουσική των αγκαλιών μας
«Σε αγκαλιάζω σφιχτά…»Αγκάλιασέ με πιο σφιχτά, πιο δυνατά, πιο τολμηρά,και ο τελευταίος θα γίνει σήμερα ο πρώτος, —σε νιώθω πιο κοντά από το ίδιο μου το δέρμα,σε ξέρω περισσότερο από μια ζωή.Η αλχημεία θεϊκή επιστήμη είναι, πράγματι,αλλά ο Δάντης ποτέ δεν μας συνάντησε στην Κόλαση —επομένως, να είστε τολμηροί!Vivace! Allegro! Crescendo!В наземном пространстве
A livello terrestre
Non c’è niente da fare qui, solo amare, —le nuvole hanno già avvolto l’Olimpo sotto i miei piedi.Cammina verso di me sulle onde, tesoro! —Scenderò giù da te con una gioia da bambina,toccando il tuo cuore stanco con le mie ali gentili,respirerai più felice, e l’aria diventerà più fresca.Amici nel Cielo da tempo, le nostre animemancano l’una all’altra a livello terrestre.On the level of Earth
There’s nothing to do even here but love, —the Olympus in clouds is somewhere beneath.Walk towards me on the waves and against all the winds,I’ll come down to you with the joy of a child,touching weary heart very gentle with wings,you’ll breath happier air and fresher than breeze.Friends in Heavens for long, such as our souls,miss each other so much on the level of Earth.Στο επίπεδο της γης
Πια δεν υπάρχει τίποτα άλλο να κάνουμε εδώ– μόνο να αγαπάμε, —τα νέφη έχουν καλύψει τον Oλυμπο κάτω από τα πόδια μου.Περιπάτε προς εμέ μέσα από τα κύματα, —κι εγώ θα κατέβω προς εσένα με τη χαρά ενός παιδιού στην καρδιά.Θα αλλάξουμε την κούραση σε τρυφερότητα πτέρυγων,και η αναπνοή θα γίνει γλυκύτερη, και ο αέρας πιο φρέσκος.Στον Ουρανό οι ψυχές μας είναι φίλες εδώ και καιρό,αλλά στη γη οι ψυχές μας χάνουν ο ένας τον άλλονεπειδή δεν είμαστε ακόμα μαζί.Давай потеряемся
Perdiamoci
Perdiamocinell’ombra degli olive eterni,nella vite dei vigneti greci,al confine del tramonto finale,nella misteriosa baia di Agosto,le rocce non diranno a nessunodi noi viaggianti dentro un enigmadi stelle sopra la Montagna sacra,fermati giù il tempo ed il mondo…La vita è un libro troppo breve,ma non abbiamo letto mai ancorala nostra storia d’amore,quindi, caro,perdiamoci,perdiamoci insieme.Let’s get lost
Let’s get lostin the shade of the eternal olives,in the curls of the Greek vineyards,on the edge of the final sunset,in the mysterious bay of August.The rocks won’t tell them about us wanderingin the starry maze above the Holy Mountain,having stopped the Time and the World downstairs.Life is a very short book, really,but we have never yet read here somehowour story of love, it’s interesting,so… let’s get lost,let’s get lost somewhere.Ας ξεφύγουμε
Ας ξεφύγουμε μαζί από
την σκιά των αθάνατων ελαιών,
στην αμπελουργία της Ελλάδας,
στην άκρη του τελευταίου ηλιοβασιλέματος
στον Αύγουστου κόλπο, – οι βράχοι
ποτέ σε κανέναν δεν θα διηγηθούν για
τις περιπλανήσεις μας στα μυστήρια
των Αστερισμών πάνω από την Παλιό Άθω,
στην απουσία του Χρόνου, του Κόσμου…
Η ζωή είναι πολύ μικρό βιβλίο,
και ακόμα δεν έχουμε διαβάσει
την ιστορία της αγάπης μας,
οπότε ας ξεφύγουμε μαζί…
C надеждой
Con la speranza
Non pensare è impossibile anche per gli angeli.Non siamo sordi, nemmeno muti…Senza la voce non ci dirà la verità in faccia,Ma con la speranza per le lingue terrene,Dio ci dà l’opportunità di incontrare il nostro destino.L’accidentalità è un linguaggio del Cielo.Non provare è vergognoso anche per gli angeli.Non siamo morti, nemmeno robot…Senza la mano non scriverà la lettera d’intenti,Ma con la speranza per l’intuizione dei cuori,Dio ci dà la possibilità di sentire il nostro destino.L’attrazione è una calamita del Cielo.Non amare è un peccato anche per gli angeli.Non siamo lupi, nemmeno pecore…Senza la carne non vivrà il senso della vita,Ma con la speranza per la mente umana,Dio ci dà il diritto di accettare il nostro destino.Il crocevia è una proposta del Cielo.Hoping for
Not thinking is impossible even for angels.We are neither deaf nor even mute…God has no voice to tell us the truth,But hoping for the words of the world,He gives us the chance to meet our destiny, —Accident is a language of Heavens.Not trying is shameful even for angels.We are neither dead nor even robotic,God has no hand to write his intentions,But hoping for the intuition of hearts,He gives us the sense to feel our destiny, —Attraction is a magnet of Heavens.Not loving is sinful even for angels.We are neither wolves nor even lambs…God has no flesh to experience life,But hoping for the intelligence of minds,He gives us the right to accept our destiny, —Crossroad is an offer of Heavens.Με ελπίδα
Ακόμα και οι άγγελοι δεν μπορούν να μην σκέφτονται…Δεν είμαστε κουφοί, δεν είμαστε μουγκοί!Ο Θεός δεν έχει φωνή, γι αυτό δεν θα μαςπει την αλήθεια κατά πρόσωπο, αλλά θα μαςστείλει στον χρόνο και στον τόπο όπουθα συναντήσουμε τη μοίρα μας.Η τυχαιότητα είναι η γλώσσα του Ουρανού.Ακόμα και οι άγγελοι ντρέπονται να μην προσπαθήσουν…Εμείς δεν είμαστε κούκλες, και εμείς δεν είμαστε νεκροί!Ο Θεός δεν έχει χέρια, δε θα γράψει γράμματα,αλλά με ελπίδα στην ευαισθησία της ψυχής,μας δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουμετα σχέδια του Ουρανού για την μοίρα μας.Η έλξη είναι ο μαγνήτης του Ουρανού.Ακόμα και οι άγγελοι δεν μπορούν παρά να αγαπήσουν…Δεν είμαστε πρόβατα, δεν είμαστε λύκοι!Ο Θεός δεν έχει σώμα – δεν μπορεί να ζήσει για εμάς,αλλά ελπίζει στη λογική των ανθρώπων και δεν αφαιρείτο δικαίωμα ούτε για αποδοχή, ούτε για απόρριψη των αλλαγών,που προετοίμασε η μοίρα μας.Ο διασταυρωτής είναι η προσφορά του Ουρανού.Тогда…
Allora…
Sappi che Dio ci ama…E se forse un giornoti sveglicon un pensiero di me nel tuo cuore,il ciò che oggi,a distanza di uno sguardo sincero,non significa quasi nulla ancora…Allora…Sappi che ti amo anch’io…E se forse un giornoti sveglicon la mancanza di me nel tuo cuore,il ciò che oggi,a distanza di un bacio d’amanti,non significa quasi nulla ancora…Allora…Sappi che mi ami anche tu…E se forse un giornoti sveglicon me non solo nel tuo cuore,Dio che ci sta sorvegliandosarà felice di vederci insiemequel giorno e sempre…Allora…27 Maggio 2024So then…
Know that God loves us…And if maybe one dayYou wake up thinking of me in your heart,That still means almost nothing today,At the distance of a sincere glance,So then…Know that I love you, too…And if maybe one dayYou wake up missing me in your heart,That still means almost nothing today,At the distance of a lovers’ kiss,So then…Know that you love me, too…And if maybe one dayYou wake up with me not only in your heart,Then the God, watching us at all times,Will be happy to see us togetherBoth that day and always…So then…May 27, 2024Ξέρεις, ότι…
Γνώρισε ότι ο Θεός μας αγαπά…Κι αν, πιθανώς, μία μέραξυπνήσεις με τη σκέψη για μένα στην καρδιά σου,ότι σήμερα,σε απόσταση ειλικρινού βλέμματος,ακόμα δεν σημαίνει σχεδόν τίποτα…τότε…Γνώρισε ότι κι εγώ σ αγαπώ…Κι αν, πιθανώς, μία μέραξυπνήσεις έχοντας τη επιθυμία για μένα στην καρδιά σου,ότι σήμερα, σε απόσταση του φιλήματος των εραστών,δεν σημαίνει ακόμα σχεδόν τίποτα…τότε…Γνώρισε ότι κι εσύ μ αγαπάς…Κι αν, πιθανώς, μία μέραξυπνήσεις μαζί μου όχι μόνο στην καρδιά σου,τότε ο Θεός, που μας παρακολουθεί αδιαλείπτως,θα χαρεί να μας βλέπει μαζίεκείνη τη μέρα και πάντα…τότε…27 Μαΐου 20243. У ПОДНОЖЬЯ АФОНА
Ai piedi del Monte Athos. At the foot of Mount Athos. Στους πρόποδες του Αγίου Oρους
Афонская звезда
Una stella del Monte Athos
Si nasconde la voce del cuore offesonello scialle di Madre, qualcuno ritornacon un terrier a casa, – scommetto pretesa:girerò con la Luna e fino all’alba.Il Guardiano ha pianto nell’ora sfacciataper Plutone, – disperse le ceneri sacredella fata, lasciata nella foresta ghiacciata, —accarezzo il sentiero con la magica scopa.Ma sarò una stella, la più silenziosa, —guarda sopra il Monte, mi trova brillareper coloro in viaggio sulla strada spinosa a coloro che amano immortalmente…09 Novembre, 2015Athos star
The voice of resentment is silently hidingin shawls of the Mother, since betting is funny:While someone with a terrier is coming back home,I’m taking the Moon for a walk till the Sunrise.The Guardian’s weeping, the faceless of hours, —the ash of the prisoner’s scattered by Pluto.As a fairy abandoned in the frozen forest,I’m stroking paths with my magical broomstick.I’ll be a star there, above Mount Athos,a mute one, just faithfully shining from Heavensto those who take thorny path, leaving herefor those who know to love us immortally…November 09, 2015Αστέρι του Αγίου Oρους
Η φωνή μου άλαλη προσβολή τσαλακώνεταισε μαντήλι της Μητέρας – ένα αστείο στοίχημα:κάποιος με τεριέ θα επιστρέψει στο σπίτι,ενώ θα περιπλανηθώ με το φεγγάρι μέχρι την αυγή.Ο φύλακας δακρύζει στην απρόσωπη ώρα:ο φυλακισμένος του Πλούτωνα γινότανε στάχτη.Είμαι μια νεράιδα, ξεχασμένη σε ένα παγωμένο δάσος,θωπευμένηένα μονοπάτι με μια μαγική σκούπα.Στο Παλιό Άθω πάνω από το βουνό του Τσάρου,θα λάμψω σιωπηλά ένα αστέρι σε όσουςπερπατούν ένα ακανθώδες μονοπάτι σε αυτούςπου ξέρουν να αγαπούν αθάνατα.09 Νοεμβρίου 2015
