Яхьядынъ яшав бактысы. Жизненная судьба Яхьи

– Энди сен оьз уста колларынъ ман оьзинъе бир уьй курсанъ, бек ийги болар эди, – деп анълатты Кеусар Яхьяга.

Кеусардынъ улы Алий Сейфединов (Суюнов)

Кеусардынъ улы Даут Сейфединов

Кеусардынъ улы Рашид Сейфединов

– Яслыктынъ ойсыз вакытлары —

Яхья да Кеусардынъ каралдысыннан узак болмаган бир кенъ ерди сайлап, сол ерге уьй салаягы акында йолдасларына айтты. Ястынъ сайлаган ери неге болса да атасынынъ яшаган юртынынъ артында алыс кетпей, Кеусардынъ да каралдысыннан узак болмаган ерде эди. Суьйтип, йолдаслары ман бир боьлме, бир аят уьй косына пол, таллар орып, орам бойы ман талакага авылдасларды шакырып, сары балшыктан кербиш кесип, камыс орып, орманнан юван тереклерди пышып аькелип, кайтип болса да бир кишкей уьй салып киреди. Коьп кетпей, ол Алакай (Эркен-Халк) авылында таныскан бир сылув Маек деген атлы кызалакты йолдаслары ман Ораклы авылга алып келип, бир аьелдей болып катнаскан, бир уьйден туздаьм ишкен йолдасынынъ тилеги бойынша янъы келинди Ибрагим Огурлиев деген ястынъ аьелине туьсиреди. Коьп кетпей, сол йылдагы аьдет пен авылда бир енъил той тойладылар. Соьйтип, Яхья аьелли болып яшап баслайды. Бир йылдан аьелде кызалак тувады. Ога Жиен-хан деген ат бередилер.

Яхья – ялгыз яс, артында бир диреги болмаган аьдем, аьр бир эр кисидей болып, эр баладынъ тувганын сагынып саклайды. Ким биледи яшавдынъ сырларын, тукымнынъ нышанларын, каннынъ ызларын, кайдай бактылар балаларга Алла-Таала тувганлай манълайына язатаганын.

Яшавда коьп яшаганлардынъ айтувы ман, балалар аз-маз болса да, оьз аталарынынъ ызын алып барадылар. Ким биледи, солай болса да ярайды. Эсимизде, Яхьядынъ атасынынъ кайтип кыйланганы. Ол да бактысы ашылып, коьп кайта яшавын туьзетеек болып шалыскан. Бир де ол да сол саьат туьзелмеген. Уьш кайта, уьш кыскаяклыды сынаган. Бир сынъар баласын наьсипли бир де эте алмаган. Яхья аьсирет ашык болып ян досыннан ул балады саклаган. Бала эки ясына толар яде толмас, Яхьядынъ ян йолдасы аягы авырлыгы акында Яхьяга билдиреди. Яхья аьдетинше ызанда эртеннен алып кара кешке дейим сабан артыннан юрип, арып талып келеди уьйине. Ким биледи, яшавда кыйланган Яхья, яшавында кайдай да бир оьз аьелиннен йылувлык яде йылы аслар, ян йолдасынынъ коьтеринъки коьнъилин саклап турган ма экенин. Калай болса да бир де сол яс аьдемлердинъ от ягаларында тарсылдап от янмады, тил-бирликте болмады. Ян йолдасы да, аьдемлердинъ айтувына коьре, ана юртына тартылып боьлинип турды. Маёктинъ кардашы тутнакка туьскенде, аьр бир балага да анасы артык. Кызынынъ юреги сол ялгыз калган уьйдеги анасына кайгырып тез-тез йолланып турган. Ама сол зат бир де Яхьядынъ коьнъилине етпеген. Ясы уьйкенлердинъ айтувларына коьре, сол яз Яхья эрте турып ызанга иске кетип турган. Кеште кеш келсе, эсиклери киртли болган. Элбетте, анъламлы, эр кисиге аьел эм оны истен сонъ ян йолдасы саклаганы керек.

Соны уьшин болар бир де сол туьзилген аьел бир де яшавларын туьзе алмадылар. Айырылдылар. Яхьядынъ уьйи сув сасып калды. Яхья Кеусардынъ тилеги мен яне тетесининъ уьйине кайтты. Соьйтип, ялгызлык бир де Яхьядан айырылмады. Маёкте бир шыгып кеткен юртына арт карамады эм кайтпады.

Йыл да озып кетти, Алакай авылында Маёктинъ анасынынъ юртында яне кыз бала дуныяга тувды. Ызаннан арып келген Яхьяды коьпке дейим конъысылары излеп таппадылар. Кеусар кешки асларды аьзирлеп сыпырага яйганда, Яхьяды кешки асын ишпеге шакырды да, айтаягым бар деп, Яхьяды тынышсызландырды.

– «Не болганды!» – деп коьзлери питилип, Яхья тетесине карады.

– «Буьгуьн танъда сенинъ ян йолдасынънынъ яны аман калган!» – деди Кеусар. Яхья ким тувды, деп те сорамага тартынып уьйден шыгып кетти. Меним ше, Яхья-атам эр бала тувган болса, Маёктинъ аякларына йыгылып, оны уьйине алып келеек те болар эди. Ама кыз бала. Ол да сонъы юректинъ туьбинде ясырынган Яхьядынъ уьмитлерин каты уьзди. Коьпке дейим Яхья ыйнанмай турган. Адасып-сасып ол кайта-кайта кыз, кыз – деп оьз-оьзине ыйнанмай турган. Кене болса да, Яхья йолдасы Ибрагим мен, сол Алакай авылына барып, ян йолдасын йоклап келеди. Маёк те атасына этеек затынъ йок, ол да Кудайымнынъ куьши, яраткан дуныяга эки кыз балаларды сага деп ян йолдасына анълатып йиберген. Навруз айынынъ он уьшинде тувган кызалакка Юлдыз-хан деген ат берип келеди Яхья. Ама тек Алла-Таалла биледи олардынъ яшавлары калай болаягын.

Маёк балалары Жиен-Хан ман Юлдуз-Хан анасынынъ касында Алакай авылында яшайды, анасын ялгыз этпей, экеви балаларды тербиялайдылар. Яхья десенъ де кыр куллыкларында куьн узагында. Кешки вакытта авылга истен арып кайтып келсе, бир зат та коьзине коьринмейтаган эди. Барганнан-барган сайын эр киси балаларына да, ян косагына да сувып баслайды. Коьп кайта онынъ алал досы Ибрагим де, Сарытай да оны кыстап аьелди коспага шалыстылар.

Яхья ян косагына бармаган заманда олар барып Маёкке тилек салып, барган куьнлери де болдылар. Ама Маёк те эки оттынъ арасындагындай болып, анасын да ялгыз калдыралмай, эки баладынъ да коьзине карап, кайтип бир кыйналды. Кене болса да Маёктинъ анасы кызынынъ аьели шашылады деп, кызын Яхьядынъ колына ыслатып йибермеге де коьп шалысты. Бир инсан да билмейди, тек Яхья ман Маёк болмаса, сол дуныяда эки ярасыклы яс аьдемлер неге де болсын бир-бирине йылувлыкты йойдылар.

Маёк пен Яхьядынъ арасында бир сувыклык тувды. Эм оны йылытпага яс аьдемлер неге болса да шалыспадылар. Ким биледи, эр аьдем бир йигерли де болатаган болар, кыскаяклыдынъ каты соьзи калай болса да Яхьядынъ юрегине тийген де болар. Яде, Яхья тувганлы кыйланып келген аьдем яшавдынъ кайдай да бир кыйынлыкларын коьрип каткан, оьксизлик те оьзининъ ызын онынъ юрегинде калдырган да болар, яде тувганлы ана бавырында оьспеген аьвлет калай болса да бир каты юрекли болып, айтканыннан кайтпайтаган болган да болар?

Булай да бир инсан да олардынъ бир-бири мен тил бирлик таппаганларын билмейди эм оларды соьккендей амаллары йок.

Йыллар карап турмадылар, олар Кобаннынъ сувындай агып кеттилер. Сол йыллар кайдай да бир кыйынлы йыллар.

– Ялгызлыктынъ куьни каранъы —

Авылда коьбисинше, аьдемлер ызанда ислеп, исинде шалысып, айдынъ сонъында сол куьнлерге коьре аслык алып яшаган йыллар эди. Яхья ялгыз уьйде туралмай, Кеусардынъ бир боьлмесинде онынъ ортаншы улы Даут пен яшады.

Ама куьн узагында ызанда ислеген ястынъ туьзеткен ямпик уьйи барган сайын аьлек болды. Кешелеп биревлер агаштан этилген терезеге эргенеклерди, эсикти алып каштылар. Уьйдинъ басына ябылган камысты да балалар ишине опыраттылар, от басып яктылар. Суьйтип, уьйдинъ тек кара кербиштен салынган иргелери калдылар. Яхьядынъ да юреги барган сайын босалды.

Ялгызлык сезими сол шеркеш яска белгили эди. Коьплеген кешелер уйкысын йойып, Яхья ерге тоьселген тобанда коьп кайта авдарылып, орын таппай тынышсызланып, коьпке дейим турды.

Юректе тынышлык йок эди. Сол яс аьдем кайтип яшавын туьзетпеге керегин оьзи де билмейтаган эди. Куьндиз ызанда, кеше ялгыз кисидинъ уьйинде тынышлык таппай шыгатаган эди. Сондай куьнлердинъ биринде туьн ортасында тетесининъ сав аьели уйкыга коьмилгенде, Яхья кыстынъ каты куьнинде тонъаннан турып, саьнеге шыгады. Шыкса шыксын, от ягадынъ пысылдап соьнгенин коьреди.

– «Эх сени, меним яшавым соьнгендей сосы отта соьнип бараятыр!» – деп, сейири калады. Ювырып тыска шыгып, ол отын аькелеек болады. Ама отын да таьвесилген экен. Ол бир исанга да айтпай, аьдетинше аякларына коьн шарыкларды сыктырып байлап, сув ягага белине балтады сугып йоьнейди. Бузлы сувды оьтип, отыз, кыркка ювык курыган талларды балтасы ман шапалап, байламларга байлайды. Сол авыр агашларды аркасына тагып суьйреп бузлы сувдан шыкпага аьзирленеди. Сувдынъ да каты бузлаганы сосы пелван ясты бир де коркыстпайды. Сав куьшин салып агашларды тартып сув ягага шыгарады. Балтасы ман бир кесеклерин шапалап уваклайды да кушагы ман уьйге алып келеди де пысылдап янган пештинъ ишине салады да узын агаш байламларын аькелмеге сув ягага асыгады. Сол заманда Яхьядынъ уьйде йоклыгын коьрип, онынъ иниси Даутта артыннан асыгып сув ягага келип, Яхьяга ярдамын этеди.

– «Сен ялгыз неге шыгып кеттинъ?» – деп, сорайды иниси Даут.

– «Сени аядым! Сен де, алыстан окувдан янъы тонъып келгенсинъ де», – дейди Яхья. Сол куьн Яхья ман Даут танъ атканша сырласып шыгадылар. Даутта еткен яс. Тезден уьйленеектинъ де каьрин шекпеге керек деген ойды Яхьяга ясырмай айтады. Яхья ким биледи, кайдай да бир ясыртын ойларга коьмиледи. Танъ атпага аз калганда, Яхья олтырган еринде мызгап баслайды.

– «Даут, эртен мен боспан. Эртен болаяк болса бизге бирге отынларды аьзирлемеге керек. Кыстынъ куьнлери куьннен-куьнге сувытып барады. Бузлармыз. Кеусар тетейди де авыртармыз», – деп келеек куьнге Яхья уйкламай Даутка этеек куллыклар акында айтып, уйкыга коьмиледи. Даут Яхьядынъ маштак олтыргышта иргеге тирелип уйклаганын коьрип, оны мамыктан тигилген куфайкасы ман уьстин ябады. Яхья кайдай да каты уйклап кетеди, неге десе кеше сувдынъ аргы ягыннан агаш шавып, оны авылга аькелип арыган. Эртенликте, бир алты, ети саьатке еткенде, Яхьяды Даут тургыстады.

– Бактылы йолыгыс —

– «Агашка бараякпыз ба?» – деп сорайды ол Яхьядан. Ынъыранып Яхья уянады да.

– «Неге мени уянттынъ, мен бир аьлеметлер коьрип ятыр эдим!» – дейди. Яхьядынъ айтувына коьре, ол сав яшавын салаяк эди сол туьсти кайтараяк уьшин. Сол Даут инисининъ айтувы ман, ол бир сылув кыскаяклыды коьрди, ак куьлмелиди яйып, ясыл ягадынъ сув бойында, тап бир коьктен туьскен маьлектей, Яхьядынъ колларыннан етип, бир ярасык аткан алма тереклерге аькетти. Кеусардынъ айтувына коьре, туьсте кайсы заман энъгенине коьре, ол да алдавшы да болады. Сол затты сакламлык – ол оьз-оьзинъди алдавлык, деген эди сол йылларда Яхьяга онынъ тетеси Кеусар. Яхья коьпке дейим туьсине сейири калып турды. Даутта Яхьяды кыстап агашка аькетеди.

Куьндегилик мыратларын толтырар уьшин, яслар тез болып сув ягага барадылар. Балталарын кайрап, эки йигит сувдынъ аргы ягына оьтип, иске кызадылар. Кайтип куьн кеткенин де билмей каладылар. Яхья ман Даут баьри кепкен агашларын аьзирлегенде, сувдынъ ягасына шыгарадылар. Энди оны ийнлерине тагып уьйлерине суьйреп бармага аьзирленгенде, авыл орамларынынъ бирисиннен сувга карап, бели бир увыс кыскаяклы асыгыслы ийинине эки шелекти сувагашка тагып келгенин Яхья ман Даут коьредилер. Не хайыр, сув каты бузлаган. Сув алгандай да ер йок. Бузда аьзирленген олыкта бузлап бараятыр. Сол затты анълап, Яхья балтасын алып, кыскаяклыдынъ алдына ювырды. Ол еткенше, кыскаяклы Кобан сувдынъ бойында ая-куье болады. Яхья келип: – «Сувга келген эдинъ ме? Неге кешликке калдынъ? Коркпайсынъма? Сувда сув иелери бар, деп айтканлар атайлар», – дейди кыскаяклыга Яхья. Кыскаяклы болса, ташанып бетин явлык пан явып, тартынады да бир соьз де айтпайды. Шеркеш яс балтасы ман сувдынъ бузын бузып, олыкты бузлардан тазалап, кыскаяклыдынъ шелеклерин батырып, сув алады да ийинине эки шелекти де иледи. – «Савболынъыз!» – деп бир яны шыкпага турган кустай айтып, кыскаяклы ян-яка бир увыс белин майыстырып уьйине асыкты. Яхья тек сол кыскаяклыдынъ басындагы явлыгынынъ арасыннан таза юзли яс аьдем экенин коьрип калады. Сол куьннен баслап, Яхьядынъ яшавы туьрленеди, тек сол кыскаяклы ман йолыгыс саклап турады. Яхья сув бойында кезинип калады. Эси дерти сол бир ялгыз кайта коьрген кыскаяклы болды. Ол бир кесек заман кеткеннен сонъ йолдасы Ибрагим мен оьз сыры ман да боьлиседи. Тап сол туьсимде коьргендей, сылув кыскаяклы сол сув ягада раскан яс аьдемге. Яхья эш муталмады сосы аьлемет болып коьринген кызалактынъ сылув келбетин. Кеше-куьндиз онынъ сол сылув кыскаяклы коьз алдында болды. Яхьядынъ йолдасы Ибрагим де басын шайкай берип Яхьяга, сен басынъды йойганга усайды, – деп сорай берди йолдасыннан.

– «Йок, йок, энди де ондай аьлсизликке еткен йокпан!» – деп, йолдасына айтса да, оьзи анълай эди басын йойганын.

Ким биледи, яшавда не болып, не калаягын, а Яхья аьлиги вакытта басын йойганы белгили. Кешелер мен уйкысыз, яшавдынъ акында коьп ойланып шыгатаган эди. Алыстагы ян косагы да ойдан кетпейтаган эди. Эки юзиктей, янъы тувган козыдынъ кара батлак мойыншаклы коьзлери мен онынъ кызлары Яхъядынъ юрегине бир де тынышлык бермеди.

Кыстынъ сувык куьнлери аз-маздан кайтып баслайды. Увыт айы келип, уьйкен еллер эсип, болган карды ызанларга, авылдагы азбарларга, тап тавдай этип уьйди. Бердази куьнлери, сосы йыл неге болса да, коьпке созылдылар.

– «Увыт айынынъ сувык еллери бир де токтаяк тувыл экен!» – деп Кеусар танъда елдинъ ызылдаганын тынълап, басын шайкайды, терезелерге карап, танъ атканын коьрип. Аьелде биринши болып турады, ол казан уьйде, казан-савыт пан айкасып баслаганда, Яхья да неге де болсын уйкысын боьлип турады. Оьзин ше сув яде отын ярып тетесине ярдам этеек болады. Не хайыр, баьри затты да кешликте Даут аьзирлеп яткан. Кеусар шайды кайнатып аьзир эткенде Яхьяды коьрип:

– «Сен де неге уяндынъ, яткан болсанъ, кырда кайдай да бир ел эседи. Яман аьдем ийтин тыска шыгараяк тувыл!» – дейди Кеусар Яхьяга.

– «Уйкым кашкан!» – дейди ол да. Кеусар Яхьяга: – «Сен билмейсинъ ме, не болганын Даутке? Бир аьлемет болып туьрленген. Ясыртын бир затлар этетагандай коьремен. Соьйлегиси де келмейди, бир затлар оны ман болады. Сезбединъ ме?» – деп, Кеусар Яхьядан сыпырадынъ янына келгенде сорайды. Ясырып билмеген Яхья кызарады. Кеусар яслар ман бир затлар болып баслаганын анълайды да Яхьяга да:

– «Сен де ийги туьрленип баслагансынъ, ама Даут бек туьрленген. Не болды экен, авырды ма экен? – деп Кеусар ызаланды. Яхья сол ерде сыпырага да олтырмай, систей кадалады, басын тоьмен туьсирип.

– «Тетем, кайдан билдинъ?» – деп ясыртын шеркешше сорайды! Кеусар коьзи ясланады.

– «Сен коьрип турысынъ, мен оларды атасыз асырап келеятырман. Заваллы Идрис кавгадан кайтпады, мага уьш балады яйратып калдырып кетти. Ол аз болса, Рамазан да мени аямады. Замансыз оьлип кетти. Кайдай атанъ бар эди. Бир авызыннан соьз шыкпас, шынты намыслы шеркеш. Эсигимди де соравсыз ашпайтаган эди. Куьевдинъ юрты – эр аьдемге киси юрт деп. Ясыртын болса да келип турган болса экен, ялгызым!» – деп эсине Кеусар кардашын Рамазанды туьсиреди.

– «Иш асынъды, сен де!» – деп, Кеусар Яхьядынъ юзине карайды. Яхья кара териге туьсип, бадражандай кызарып, тетеси Кеусардан уялады. Кеусар да соны анълап: – «Авырдынъ ма, заваллым?» – дейди Яхьяга.

– «Йок, айтаягым бар сизге!» – дейди Кеусарга. Уьйдинъ иеси де каты янып турган пештинъ яныннан сыпырага келип олтырады да: – «Хайыр, яным!» – дейди Яхьяга.

– «Тетем, менде, Даут та туьрленгенсиз деп айтасыз ба? – «Аьше, яным!» – дейди ол. – «Сага карап тураман да, авыргандай коьремен, кызылша болмадынъ ма?»

– «Йок, меним айтаягым, Даут та, мен де кайтип уьйленеекти ойланамыз. Дауттынъ юрегинде бир яраткан кыскаяклысы бар!» – дейди Яхья.

– «Сен ша?» – деп тыныс та алмай Кеусар катады. Сол соравга Яхья турагалып:

– «Мен де сув ягада бир кыскаяклыды яраттым. Ама кимлердинъ кызлары экенин билмеймен. Кеусар ашувланганын анълатпай, бир эки такыйкадынъ бойы уьндемей турды. Оьзинше, не зат айтаягын коьп ойланды да: